Muhtaç ise bir insan, sohbet için yâran’a;
Her canı sıkıldıkça, gitsin derhal kur’an’a.
Korkuyorsa zalamdan ve lazımsa nur ona;
Ben derim ki o onu, sorsun yine Kur’an’a!
Madem şifa demiştir, göklerdeki nur ona;
Varsa vahye imanın, her fırsatta var ona!
Korkulacak bir şeyse, cahim’deki nar sana;
O Furkan’la amel et, olsun orda yar sana!
Tarihe meraklıysan, sorma ona ve buna!
Al mealli bir Kur’an, başvur her an sen ona!
Nasihat gerek ise, Ahmed, Mehmed, Turan’a;
Vaiz hatip arama, ver görevi Kur’an’a!
Mariz ve de alilsen, arıyorsan bir hekim;
Lokmandan daha fazla, şifa-yaptır o Hakim.
Diyorsan ki şu gönlüm, muhtaç benim fermana;
Bir yolunu bul kardeş, kulak verdir Kur’an’a!
Şunu deyin özetle, siz o vahyi sorana;
Hava ekmek su kadar, muhtaç beşer Kur’an’a!
Söz onun hüküm onun, amir odur vesselam!
Çünkü onu indiren, Ehad, Samed Es-selam.
Abdullah Toroslu
03.05.2014-İzmir
Kayıt Tarihi : 3.5.2014 11:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!