Muhtaç Şiiri - Yaşarcan Kasal

Seviyordu ya ağaç, toprağı
Hani tohum filizlenmek için muhtaçtı ya suya
Hani ışık olmadan ölürdü ya,
İsterdi hiç kaybolmasın ışığı
İsterdi önceleri çam gibi kök salmak
Sonra hayat bu, susuz kaldı bitki
Işığı yavaşça söndü

Sonra ne mi oldu?
Ufak bir esinti...
Önceleri olsa kökleriyle tutunurdu toprağa
Bırakmazdı yaşamı, yeni umutlarla...
Baktı kalmamış hiç umut yaşamaya
Bıraktı kendini sonsuzluğa