Yolu yok….
Yorgun bir otobüsün ihtiyar yigini halinde uzak kalarak
Kohne bir suskunlugun cevrilmis carkinda su ceker gibi sandal kayiga
Elekleri kalbuuuur kalbur
Sallanmis savrulmus dingil devrigi kasnak avare
Yolu caresi yok kalkip gittigi yer sevgi
Varip durdugu sevgili silasi olacakti mahalin
Onun disinda ve ötesindeyse insan
Paldir küldür hurdasi ucuz mahlesi mühleti manidar
Pasli küflü düz kontak
Calismaz islemez külüstür
Harabeden son durak gibidir
Nisan / 17
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 23.4.2017 16:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!