Mühlet Doldu Bak Şiiri - Kasım Kobakçı

Eğip durma başını,
Varmadı kış.
Yorma bizi,
Söğüt dalı,
Dalgın kasım.
Belki varmayız, yarına biz.
*
Kıracaksın her an,
Gör yorgun yolcu,
Göreceksin nihayet,
Kuytusuna çökecek gece,
Tükenip gidecek, o nefes dediğin.
*
Neler duyduk,
Kimi zaman tek başına,
Nasıl yaşlandık,
Günlerimize sığmazdık.
*
Artık, rüyasız bir heves,
Ne kadar çağırsan,
Duyamazsın eskiyi, suskunluğunda.
Her şey, kara kış der artık,
Nabız atıp dursak da.
*
Kahveden, adaçayına,
Dalgın ikindileri,
Çabuk, pas geçsek birayı,
Darıltsak viskiyi.
*
Bırak, sürüklenip gitsin gölgesinde,
Belki bir vakit,
Çömlekçi fırınında,
Biz de karışırız küle.
*
Şu gayesiz alemimiz,
Kısalan saatlerimiz,
Alacayı yutan korkumuz,
Durmaz karanlığımızda.
*
Bizim de,
Donar kalır mazimiz,
O boşluğumuzda.
*
Sana özlediğin şafağı,
Batan ayı,
Cıvıltılı, oyun parkını,
Ve tüm toprakların, rayihasını,
Önüne serseler de,
Geçmiş dönmez artık.
*
Al bir de, taze peynir,
Bağda kurusa da, salkım,
Pınarın gözünden, aksa da suyu,
Tam hasat vakti, deseler de,
Irak diyarlardan,
Geçmiş dönmez artık.
*
İki damla, yağmur ne ki!
Neler doldurduk şişeye,
Ormanın yeşilindeki,
Bir de esintisini yollasalar sana,
Dirilemezsin artık.
*
Yarına bıraktığın niyetler,
Pas tutmuş kilit,
Açılmaz kapı,
Zorlasan da nafile,
Anahtar kayıp artık.
*
Sallana sallana,
Geçti mevsimler,
Acele etsen, ne fayda,
Tren kaçtı raydan,
Yetişilmez artık.
*
Ağır aksak ritim,
Durgun sular,
Akmaz oldu nehir,
Kurudu yatak,
Çağlamaz artık.
*
Mühlet doldu bak,
Hesap kapandı,
Defter dürüldü çoktan,
Kalem kırık,
Yazılmaz artık.