İri yarı, esmer.
Siyah çizgili gömleği,
Uçkurlu siyah pantolonu,
Elinde kalın sopası ile
Her Cuma,
Şeker camii kapısında,
Biraz fukara aklıyla,
Dilenirdi, Muhittin.
Çocukları hiç sevmezdi;
Kovalardı hep küfrederek.
İncitirlerdi onu,
Deli Muttin, deli Muttin diyerek
Çocukluğumdan, bir çeyrek.
Bazen çok üzülürdüm,
Bazense seyrederdim gülerek.
Oysa şimdi, onların okulu bile var.
Eğitim, ne güzel şey, görmek gerek.
Muhittin!
Beklide senin gibileri görerek,
Dedi ki; eğitimcilerimiz,
Muhittin’leri; eğitmek gerek.
11.ŞUBAT.2008 İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 25.2.2008 12:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
onlar bu toplumun vaz geçilmez bir parçası hak ettikleri her şey onlara verilirse,uygar bir toplum olduğumuz anlaşılır.
TÜM YORUMLAR (1)