(Muhiddin-i Arabi’den Şiirler: 8) Tecell ...

Olan şeyler olmazdı,
Eğer O olmasaydı veya biz olmasaydık.

Şu halde biz hakikatte kullarız.
Allah da muhakkak bizim mevlamızdır.

Sen veya ben insan dediğimiz vakit,
Biz O’nun aynı,
Yani insan kılığına giren belirtisi oluruz.

Şu halde sen insan sıfatı ile perdelenme,
Sana bir delil de gösterdi. (*)

İster Hak ol,
İster halk ol,
Allah ile Rahman olursun.

Benliğinle halka O’ndan gıda ver,
Rahat ve reyhan olursun.

Taksime uğramıştır,
Böyle olunca iş,
O’nunla bizim aramızda.

(Biz onda kainat, ayan-ı sabite (**) ve zaman idik.)

Halbuki bu hallar bizde
Devamlı değildir,
Lakin zaman zaman gelir…

(*) “Allah denilen mana, kullarına benzer” Ayet-i Kerime. (Mütercim)
(**) Allah’ın zihnindeki tasavvurlar. (Ali Oskan)

(Fusus’ül-Hikem’den.)

(21. Şubat. 2007 - İzmir)