(Muhiddin-i Arabi’den Şiirler: 3) Kulluk

AÇIKLAMA: Sevgili Mehmet Çoban Bey Kardeşimin bu şiirimin altına eklediği aşağıdaki yorumuna karşılık husule gelen, cevap hakkımı kullanarak yaptığım açıklama hükmünde bir cevaptır: Sevgili Mehmet Bey Kardeşim demiş ki: “Ali bey, kulun Rab olması ve enel hak gibi, konuları açıklamaya zorlamayın kendinizi”. Hayatımda hiçbir şey için kendimi zorlamadım, zorlattırmadım, Allah’ın izniyle hep özgür yaşadım, aç kaldım, susuz kaldım ama özgürlüğümü hiçbir şeye değişmedim, Sevgili Rabbime sınırsız şükürler olsun. Sevgili Mehmet Çoban Bey Kardeşim yine demiş ki: “Kulun Rab olması düşüncesini ileri süren Muhiddini Arabi, Rabbin huzurunda düşüncelerini savunacaktır. Doğru yanlış orada belli olacaktır. Bizim geçmişteki zatları nasıl gördüğümüz önemli değildir. Önemli olan Rabbimizin katındaki hesapta, onlarında, bizimde ne olacağımızdır. “ Acizane ben derim ki: “Önemli olan Rabbimizin katındaki hesapta” onların ne olacağı değil de bizim ne olacağımızdır, yani geçmişteki zatların orada ne olacağı bizi asla ilgilendirmemeli; bizi, orada bizim ne olacağımız ilgilendirmelidir. Acizane ben Kur’an’dan edindiğim anlayış ile; bırakın Gavs-ı Azam, Muhiddin-i Arab, Mevlana, Rabbani, Mevlana Halid ve Bediüzzaman gibi zatları, Lao Tzu, Budha, Konfiçyüs, Zerdüşt gibi zatları bile ve hatta onların anlayışı ile Allah’a inanmış ve onların anlayışı ve ihlas ile yolunu belirlemiş olanları bile tekfir etmekten (küfürle suçlamaktan) , Alemlerin Rabbi olan Allah’a sığınırım. Ayrıca Bu şahısların sözlerini basite indirgeyip tekfir etmek kolaydır ama, yarın ahirette Allah? “Senin vazifen tekfir etmek miydi”, diye sorunca ne cevap vereceğiz? Yine acizane benim Kur’an’dan edindiğim anlayışa göre “amentü”nün her insan anlayışına göre değişen sayıda farklı kaideleri vardır. Örneğin: Kur’an’a göre; insanların akıl, irade, düşünce, duygu ve idraklerine, yani kısacası bilinçlerine göre; yalnız insanlar birbirleri ile şirk koşmamak şartıyla sadece “Allah’tan başka tanrı” yoktura inanmaları halinde mü’min olabilecekleri gibi, yine akıl, irade, düşünce, duygu ve idraklerine göre yüksek bir bilinç boyutlarına çıkabilmiş olanlar içinse durum farklıdır. Bilinç yükseldikçe ‘amentü’ kaideleri de bilince bağlı olarak artar. Yoksa aksi takdirde Kur’an’dan, peygamberlerin dahi kafirlikle itham edilip ispatlanabilecek kadar delil ve bürhan çıkarılabilir ve şu anda bütün Müslümanlar da bu yolla delilli ve ispatlı olarak tekfir edilebilir. Yine Mehmet Çoban Bey Kardeşim demiş ki: “Ayrıca, Ali İmran Suresinin 7. ayetinin açıklamaları, elinize geçirdiğiniz her tefsirden okuyunuz. Sadece bir görüşten değil. Müteşabihat peşinde koşanlar asla iflah olmazlar.” Evet Mehmet Bey Kardeşim bu güne kadar bir çok tefsir okudum ve bir o kadar hatta daha fazla da meal okudum. Bu tefsirler arasında araştırıp inceleyerek 8-10 kere okuduğum tefsirler oldu, yani laf olsun diye veya okumuş olmak için okumak yerine çoğunu defalarca okuyup inceledim. İşte size kendini bildi bileli Kur’an ile içli dışlı olan ve Kur’an çalışması yapan ve en önemlisi de bundan gelir ve rant elde etmeyen ve buna en son noktasına kadar özen gösteren bir Kur’an emekçisi Sevgili Hakkı Ağabeyden bir tebyin, çünkü o ‘tefsir’ değil ‘tebyin’ yaptığını söylüyor. // İşin aslına gelince “Tevil” sözcüğü “geriye dönüş” anlamındaki “evl” sözcüğünün tefil babından mastarıdır. “evvele, yüevvillü, te’vilen,….” diye çekimi yapılır.Türkçe’deki “evvel/ilk” sözcüğü de bize Arapça’daki bu sözcükten gelmedir. “te’vil” sözcüğünün anlamı ise “geriye dönüş” anlamından değişimle “tedbir/arkalaştırma” ve takdir/ayarlama” anlamınadır. Bunu tam tamına Türkçeleştirirsek “1’inci 2’nci, 3’üncü …..” gibi ardı ardına dizmek” anlamını söyleyebiliriz. Ayrıca “öncelik sırasına dizmek, öncelikleştirmek” olarak da ifade edebiliriz. İşte müteşabih ayetlerin o birbirinden güzel, birbirine benzeyen, açık seçik anlamları Allah tarafından ve ehil kimseler tarafından “bu anlam birinci, şu anlam ikinci,şu anlam üçüncü, ….” gibi ard arda sıralanabilir, önceliklenebilir. İşte müteşabih ayetlerin tevili bu demektir. // (Hakkı Yılmaz) Demek ki ehil olan her kes kendi anlayışına göre (makalenin baş tarafında belirtmiş) bir çok manalar çıkarabilir, ehil olmayanlar değil. O halde Kur’an’ın bazı yerleri ehil-naehil her kese açık değil, ancak ehil olanlara açık ve belki tevil veya tefsir veya tebyin gerektiriyor. Ve yine Mehmet Çoban Bey Kardeşimiz demiş ki: “YB-36 Enel Hak Çalışmamı okuyabilirsiniz.. “ Sevgili Mehmet Bey Kardeşim ne Hallac-ı Mansur, ne Muhhiddin-i Arab ve hatta ne Firavun ve ne de bir başkası, yani hiç kimse kendinin Allah, Tanrı veya Halkeden olduğunu iddia etmiyor ve tarihte de hiçbir kimse böyle bir söz söylememiş ve iddia etmemiştir. Zira ne akıl ve ne de mantık planında böyle bir iddia zaten asla mümkün değildir. Elbetteki Firavun’un rab’lik (öğreticilik) iddiası diğerlerinden farklıdır, fakat o bile iddiasında Allah’ın Rabliği yerine kendi rabliğini değil, o günkü insanlara Allah’tan sonra kendinin ikincil rabliğini (öğreticiliğini) iddia etmişti. Yani Musa’nın vahy öğretisi yerine, Yusuf peygamberin eskimiş öğretisini, kendi yorumlarıyla kendine ve Mısır’ın üst tabaka halkına göre uyarlayarak bunu kabul ettirmek için: “Ben sizin rabbinizim? ” “Bu öğretiyi sizlere öğreten, talim ettirenim” diyordu. Rab kelimesi etimolojik olarak r-b-b kökünden gelir ve o yüzyıllarda öğretici, öğreten, hoca, eğitici veya terbiye eden anlamlarında kullanılmıştır. Bu sebeple, sizin “YB-36 Enel Hak” şiirinizde bahsettiğiniz gibi “Dese ki biri”ler zaten olamaz, yani böyle diyenler zaten yoktur. Ancak şizofik paranoidsel sanrılarla (hezeyanlar) malul veya şizofik hebefreniksel varsanılarla (halisünasyonlar) malul kişilerin söz ve iddialarından öteye geçemez. Sevgi, saygı ve muhabbetler. (24. Şubat. 2007 – İzmir) Allah’a emanet olun. Ali Oskan