Muhayyer Gazel Şiiri - Zemçi Çetinkaya

Ey gonce dehenim bana bin türlü nâz eyliyorsun
Rakib-i sivâ-pereste ne hoş avâz eyliyorsun.

Gönül inşirâhı için gurbetelde gül faslını
Ben muhayyer istiyorum sen hep hicaz eyliyorsun.

Meth ü senasın söyleyip nice nâdân ulemânın
O lisân-ı latîfini bana gammâz eyliyorsun.

Çöle düşsem düşmanlığın sahrânın vahşilerine
Vazgeçerek şehre insem halka garaz eyliyorsun.

Salınarak servi gibi yürüyünce nazlı nazlı
Ziyâde-yi cinnetime sanki niyâz eyliyorsun.

Kûh-ı cünûna gönderip Mecnun ile bu fakiri
Hem Leylâ'ya hem kendine aklı demsâz eyliyorsun.

Cefâ-yı yâr hususunda fâikim cümle uşşaka
Nevâmı ney gibi dertli benzimi saz eyliyorsun.

Şol esrâr-ı süveydâyı ikimiz bilelim diye
Evvel ahitleşip sonra ifşâ-yı râz eyliyorsun.

Merhamet ederek bazen nazar edince kölene
Eriyor bütün benliğim kışımı yaz eyliyorsun.