Muhasebe Şiiri - İsa Yıldıran

Geçemedim, ne candan, ne de dünyadan,
Kırk yıl oldu, uyanamadım uykudan,
Kulluk nerede, geçemedim o yardan,
Tatlı geldi dünya, sıkılmadım oyundan.

Yalnızlığımda yine sen varsın loş odamda,
Kimseler anmazken hep sen vardın yanımda,
Unutulsam, olmasam da kimsenin yadında,
Bir sen unutmadın, beni, şu yalancı dünyada.

Unutmak, eksiklik yoktur vasfın özdedir,
Kimseyi terketmedin, vefasızlık bizdedir,
Biz gibi acizlerin vefası ancak sözdedir,
Ateşimiz korlanmadı, imanımız közdedir.

Emanetin hakkını veremedim, müteessirim,
Kurtulamadım bedenden, vücudumda esirim,
Tamama ermek nerede bölüm bölüm kesirim,
Zulme çare olamam, kendime yok tesirim.

Kurtulamadım, etten kemikten duvardan,
Meyilim oldu, hep yaratıldığım balçıktan,
Üflemiştin oysa Sen, bedenime ruhundan,
Çıkamam bu halde mezar denen çukurdan.

Yüce adını kitaptan silip mektepten kovdular,
Putların etrafında gösterişle tavafa durdular,
Ahlakın yerine, kötülüğü, fuhşiyatı koydular,
Gömmedikleri kızları, imansızlıkla boğdular.

Mağfiretin olmasa kalır mıydı taş üstünde taş?
Belki o zaman eğilirdi başaklar gibi her bir baş,
Gözleri çıkarttılar yapalım derken bir çift kaş,
Fayda vermez sonunda döktüğümüz gözden yaş.

İSA YILDIRAN