Ben bu aşkı daha hiç tatmadım
Senin gibi birkaç can yakmadım
Kalbimi bir tek sana adadım
Sevmek suç ise affet sevgilim
Bu benim kalbimin ilk ışıkları
Bir akşam üzeri gün batarken
Bir daha düşündüm sensiz yaşarken
Doldu gözlerim seni ufuklarda aradım
İnan yalnızlığıma değil senin için ağladım
Gecemidir insanı hüzünlendiren
İnsan mıdır
İşte o an geldi artık
Seni düşünüyorum
Gözlerimi kapatıyorum
Karşımda yine sen
Ne hissettiğini bir bilsem
Neredesin seni görsem
Gökte ışıl ışıl yıldızlar
Bu gece seni düşünüyorum
Denizde yakamozlar sahilde yalnızlıklar
Beni nasıl unutur diye aklım almıyor
Sevdan çözülmez düğüm gibi
Küçükken mutluyduk neşeliydik
Gençlik keder doldu be arkadaş
Yüzümden gülücükler eksilmezdi
Gülmeye hasret kaldık be arkadaş
Hep büyümek isterdik eskiden
Bir dünya istiyorum
İçinde riyalar olmayan
Dillerde ahlar vahlar olmayan
Bir dünya istiyorum
Dargınlıkları kırkınlıkları olmayan
İnsanları sahte gülücükle dolmayan
Yeşile boyardım sevgiyi
İzin vermezdim savaşa betona
Barışa dönerdim yüzümü
Dünyayı sevgiye bağlardım
Yaşım yirmi olsaydı
Ya da çocuk olsaydım
Seni düşünmek zor geldi bana
Hasretin içimi yakıyor hergün
Allah’tan hiçbir zaman ümit kesilmez
Yinede geliriz yüz yüze
Biliyorum unutup gitti diyorsun
Hücredeki nefes bile
Sanki çekilen çiledir
Nefesimdeki heves bile
Bil ki ekilen çiledir.
Çok şey geçti şu başımdan
Ayrılıkla keder hüzün başlar
Ellerim ellerinden çekildiği an
Bir inci tanesi gibi dökülür göz yaşım
Sevginin ördüğü dantel gibi
Kilitlenir sanki nefesim
En mutlu anın ardından hüzün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!