Muharrem Kördüğüm Şiirleri - Şair Muharr ...

Hani hatırlar mısın bir zamanlar güneş ışıklarını kanatları altına alırken, gökyüzüne yayılan gecenin hüznü henüz kendini ortaya çıkarmamış, ve sen bir yalnızlığın masasında bir demin huzurunu yudumlarken…
Bilebilir miydim gözlerimin sessizliğinde bulabileceğim bir sabah seherin esintisinin işte budur diyebileceğimi
Bilemem gözlerimin alabileceği uzaklığın yahut ondan daha yakınında uçuşan gençliğimin hayallerini seyredeceğimi
Bazen kaldırmaktı ellerimin ulaşabileceği uzaklığa Ademin seslenişiyle duyurmaktı sessizliğimi bozan haykırışımın çığlıklarında
Ben bunu hep yaptım devam ede gelen bir dönüşün ardından hiç uslanmayacak ve arkama bile bakmaya cesaretim olmayacak kadar
Bazen olur ya dağlara doğru koşmak ve bağırmaktı sesimin götürebileceği uzaklığa kadar

Özlem mi asla belki tutkuya dönüşmüş sevdaydı
Kanatları altında yeşeren tohumu avuçlarında tutmak
Belki saflığın kukusunu yeniden yaşamaktı hayatı paylaştıklarıyla
Bir buluşmaydı dirilişin şekillenişi etrafında

Başını kaldırmak istediği anlar vardı

Kapıyı çekip çıkmak istediğim anlar oldu
Arkama bile bakmadan

Bir özlemdi sevdiklerimden ayrı kalmanın hasretiyle
Birilerini görmek bir yalnızlığı paylaşmaktı
Yahut demli bir çayı yudumlamaktı

Bir baba deyişi vardı
Yakınlaştırmak istediği uzaklığın özlemiyle
Sarılmaktı vücut bulduğu insanın kollarında
Belki bir yarısını tamamlamaktı
Bir şükrün kaçınılmazlığıydı
Kendini takip eden gölgesinin önünde

Kalemim elimde sen bir kaçışın pençesinde
Bekliyordum
Kalemimin çağrısına cevap vereceğin hayaliyle

Kıskanmaktı güneşin üzerine doğduğu ışıklarında
Sende doğmak gibi

Biraz geç ama anladım
Sevdiklerimin yokluğunda beklemenin anlamını

Bir hengameydi belki kendime gelme çabasının bende uyandırdıkları
Kavuşacağım anın hayaliydi
belki Koşmak ve yakalamaktı

Bir sesi duymak istediğim anlar oldu
Yıldızların ötesinde
Yahut bana yakın bir durakta

Bir elin uzanmasını istediğim anlar oldu
Yerden kalkmak ve yürümek için

Kara dediler O suçlu!
Biri onu asalım dedi
Diğeri hayır bu onu yüceltir
Sonra dediler en iyisi onu zindana atalım
Ve alnına yazalım ki suçu gölgesi gibi kendisini takip eder olsun

Yine yalnızlığın kolları arasındayım
Ne aralayabileceğim bir penceremin kanadı kaldı
Ne de kapımı çalacak bir elin tok sesi

Bilemezdim hasretin yalnızlığımın güneşe bakan tarafı olduğunu
Hep bir yanımın yere bakan tarafını yaşıyorum

Artık tesellisi kalmadı
Ne yumuşak bir ses de dökülen dizelerinde ki gerçekte
Ne de sevginin gözyaşlarında ki ıslaklığında

Belki geç kaldım kim bilir
Yine hislerime yenildim