Muharrem İle Söyleşi (5)

Henüz küçücük bir kızken Muharrem
Hep hayaller kuruyordum
Beyaz atlı prensimi görürüm diye
Akşamcıktan uyuyordum
Hınzır
Bir türlü sürmezdi atları
Sıkıntıdan
Sağa sola dönmekten
Parçalanıyordu
Karyolamın kanatları

Hep bu rüyaların peşinde
Tükendi benim çocukluğum
Gençliğim
Sorsana pişman mısın diye
Yok yok
Vallahi değilim
Onlar bana kuvvet verdi
Güç verdi
Ben her bir derde onlarla alıştım
Ve onların sayesinde bu şişeyle tanıştım

Yoksa senin kahrını bunca yıl nasıl çekerdim
Ben de başkaları gibi
Üç günde anamın evine dönerdim
Zaten biraz çatlak
Biraz da deliyim
Sen Balatlıysan Muharrem
Ben de Fenerliyim

Şimdi bunlar mahrem şeyler
Daha fazla anlatmayalım
Haydarinin gözü sulandı
Zavallıyı ağlatmayalım
Alalım kadehleri
Tıklayıp havaya dikelim
Efkarlandım Muharrem
Haydi şerefe
İçelim güzelim
İçelim

Bak çocuklardan haber yok
Ne bir ses
Ne kelam
Onlar da biraz hayırsız çıktılar be Muharrem
Bizi unuttular vesselam

Ne oldu yine
Gözlerin sulanmış
Ağlıyor musun
Boş ver be aşkım
Biz bize yeteriz
Ben varım
Ben
Daha kaç çocuk büyütürüm
Kaç Muharrem’e bakarım
Deliysek de işe yaramaz değiliz
Anlıyor musun

Bak, pancar turşusu
Ellerimle yaptım
Bak bakalım tadına
Hadi tıkla Muharrem
İki kadeh çakalım
Dünya hali böyle
Daha neler göreceğiz bakalım

Çocuklar diyorum
Doğurup besliyorsun
Büyütüp salıyorsun
Onların üzerine ne hayaller kuruyorsun
Çocuklar
Çocuk işte
Onların dünyası farklı
Biz boşuna yoruluyoruz
Olmayacak duaya amin diyoruz
Yuvadan uçunca kuşlar
Bir daha dönmüyorlar
El kızından başkasını görmüyorlar

Biz de öyle değil miydik be Muharrem
Sanki bu neyin tasası
Aman sağlıklı olsunlar
Mutlu olsunlar
Bu da doğanın yasası
Hani bir ses
Bari telefon etselerdi diyorum
Aslında ben de duygulanıyorum
Ben de üzülüyorum

Çetin Özdemir 01.01.2007 Eskişehir