Bütün iyi niyetli çocuklar gibi asılırım çocukluğum,
Önce bir kamyon arkasına
Sonra soğuk bir ipe.
Dersim'de bir dağ,
Dağda bir pusu,
Pusuda bir ses,
Seste bir insan,
İnsanda bir öfke,
Öfkede bir zulüm,
Önce kadın oluruz, sonra erkek.
Onurumuzla yaşarsak
İnsan oluruz.
Bu yol zordur,
Ölüm mutlak sondur.
Nefesimizi ışıktan almışız,
Sensizlik geliyor aklıma
Bulutlara koşuyorum
Uçsuz bucaksız
Boşluklarda buluyorum kendimi.
Bir boğaz köprüsünü düşündüm,
Bir de elimde elini.
Ne yakışır bu kente her ikisi.
Sen arkasında iz bırakan uçağı izlerken,
Ben de cemalinin bende bıraktığı izi seyre dalmışım.
Kendinden bir haber ver bana,
İyi olduğunu söyle
Veya beni sevdiğini anlat
En azından kimseyi sevmediği söyle
Yeter ki konuş be kadın,
Sen susunca evren susuyor.
Yaz terlemesi mi,
Kış nezlesi midir?
Aşk dedikleri.
Yenik düşmesi midir
Bir yaprağın yer çekimine?
İlkbaharda açan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!