İki insanız,
Her şey olabilir, her şeyi yapabiliriz
Ama unutma,
Bizi yalnızca biri mutlu eder...
İki sevgilim var,
Birini seviyorum, diğerini hatırlıyorum,
İkisi birden aşk oluyor ama ben birine aşık olamıyorum.
Kimseyi kırmak istemiyorum,
Kendim dahil herkesi kırıyorum.
Şimdiki zamanda kimseye tutulamıyorum,
Bir isyan başlar ilkbaharda,
Yaz aşkı gelir ardın sıra.
Sonbahar ayrılıkları sever.
Kışın Allah kerimdir nasılsa.
Soğuk ve rüzgarlı kış günlerinde sevdim seni,
İliklerime kadar seviyordum hem,
Bahar gelmesin diyordum,
Çözülmesin iliklerimdeki sevgi,
Bozulmasın sıcakta...
Hem sıcakta sevgiler daha çabuk yayılıyormuş,
Tanrı neydi insanlar için?
Başları sıkıştığında sığındıkları bir dua mı,
Yoksa ümit etmenin bir yolu muydu?
Peki yüzyıllardır insanlık nerdeydi,
Tanrı bazı zamanlarda,
Bazı mekanlarda vardı da,
Bir an bile düşlerine girmediğim geldi aklıma.
Bana gelmek için,
Hiç adım atmadığın,
Avuçlarında ter biriktirmediğin,
Yüreğinde umut büyütmediğin geldi.
Gidiyorum buralardan,
Gelmiyorsa yanlış duraktasın demektir.
Gidenler her zaman gelir unutma,
Kimi dönmek için,
Kimi gömmek için.
Yeni aşklar varmış sende,
Son moda alışkanlıklar edinmişsin birde.
Mesafeler aşkı bitirir derlerdi ya,
öyle değilmiş...
Yolu yapan da insanmış,
Mesafe koyan da,
Göremezsin, sen ayrılığın köşesini döndükten sonra yıkıldığımı
Gitmeni anlıyorum,
Arkana bakmadan gidişine akıl erdiremiyorum.
Saçların rüzgarda dağılırken.
Ben sensizlikten dağılıyorum.
Bilerek oynadığın bir oyun muydu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!