Muhannet YÜKÜ Şiiri - Mustafa Yaralı

MUHANNET YÜKÜ

Öyle bir belâki,muhannet ykü,
Bıraksam olmuyor,tutsam olmuyor.
Her lokma ekmeği zıkkımın kökü,
Tükürsem olmuyor,yutsam olmuyor.

Muhannet kendini,satar ağıra,
İşi sürer yokuşlara,bayıra,
Halden anlamayan köre,sağıra,
Konuşsam olmuyor,sussam olmuyor.

Muhannet bezinden,zillet biçeni,
Mihenge vurmadan adam seçeni,
Hâlime bakıpta gülüp geçeni,
Yazmasam olmuyor,yazsam olmuyor.

Zift zift boyarlarken umut yazımı,
Hiç kimse sormadı,gönül râzîmı,
Bu yüzden bir ömür,yanan ağzımı,
Kapatsam olmuyor,açsam olmuyor.

Taşımız sağlammış,sabırdan yana,
Şükür ki alıştık kedere gâma,
Gönül hazinemiz zengindir ama,
Savursam olmuyor,saçsam olmuyor.

10.05.1994