Tâcımız ayrılıkmış gün batımında bizim
Her köşede bir özlem soldurur çiğdemleri
Belki bulurum seni aynaların ardında
Belki berrak sularda aksimi seyrederken
Birdenbire gözlerim elaya çaldığında
Ne güneşi bekledim ne de yağmuru,
Yemeyi içmeyi unuttum.
Gözlerinin beni yakan kiriyle,
Zamanda masivayı kuruttum.
Öylece durdum ânın içinde,
Bir seni bekledim bir seni.
Tahakküm ikliminin cisim bulan serçesi,
Daha içi geçmeden içi göçenlerin var.
Küçücük bedeninin iz düşümü ejderha,
Nice akıllar aldı aklı pamuk başlardan.
Bir kadavradan farksız o günden sonra insan.
Şuursuz binlerce göz hiçliğin dostu oldu,
Şu Zifir Gece Aklıma Düşürdü Yine Seni
Yıldızlar Yağardı Buğulu Gözlerine, Dileğim Sen Olurdun
Cam Kırıkları Gibi Batardı Kalbime Bakışların
Gönül Zindanımı Aydınlatan Kandil Olurdun
Sana Hapsolduğumu Hatırlatırdı Geceler
Cezam Bitmesin Diye Suç İşlerdim Hep
Kımılda 'ben' diyen at, beni zamandan ayır,
Eğreti burada göz ve gördüğü kâinat.
Kurulmuş bekliyorsa varlık üstü panayır;
Kurtulsun köklerinden, bir bir ölüm ve hayat.
Sorular ki sınırsız kıymığıdır beynimin,
İnsanoğlu çocukken ve gençken de yaramaz;
Açılsa da sarılmaz, gaipten nurlu kucak.
İnsan ki kaybetmeden hakikate ağlamaz,
Elinden düşmeyince ömür denen oyuncak.
Işıklar içinde uyu şehir
Dev pençe kulelerin korurken betonunu,
İçini ezmekteler insanın.
Ya da o pençelere katılmakta iki ayaklılar
Bin çeşit devinimle aşındırsalar da zeminini
İçi beton kadar hareketsiz her birinin.
Hangi ruhun teline dokunuyor ellerin?
Kırılmış vuslatımız narin bir kalem ucu
Bir doğruluş bekliyor kağıtlar üzerinden
Mahrem bir sâzendenin maharetli parmağı
Çalamaz ki şu kopan tellerini kalbimin
İç içe geçmiş olsa bile derin yaralar
Keşfine layık mıyım sır dolu dudakların?
Bir harfine tutsağın olmaya layık mıyım?
Yoruldum muammayı, yıllarca aramaktan.
Gamsız bir fırtınanın kucağına düşmüşüm;
Gökte divane bir kuş, denizde balık mıyım?
Güneşi kucaklayan ilk tohumun yanında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!