Muhammet Çalık Şiirleri - Şair Muhammet ...

Bir sevda başladı ofelya isminin dillendiği gün
Vakit, gül vaktine inat kan rengi bir ramazan
Rüyalar karıştı bilirim çocukken gördüğün
Eski aşklar gibi galip çıktı savaştan
Bir sevda başladı ofelya, isminin dillendiği gün

Bu gün kutlanacak ne varsa
Ne kadar güzellik varsa hayatımda
Hepsi için gözyaşı döküyorum
Mutluluktan bu yaşlar
Yanlış anlama
Seni affettiğim gün için bu ilk damla

Aşk kalbinden gidince;
Yağmur yağar ilkin..
Gri bir ikindi vakti
Aşk, yağmur gibi çekilir gökyüzüne..
Toprağın kokusu değildir burunları vuran
Nemli kibrit kokusudur o an duyduğun..

Kar yağınca şehre
Aşka bulanır gece
Küçük beyaz ellerin
Gelir durur göğsümde
Gözlerimde gözlerin
Bir telaş bitli evde

Ben, hep bu uslanmaz ben...
Bir gün hepinize veda ederken..
Sadece bende kalacak biriktirdiğim acılar..
İçinizden bin bir parça koparken
Hepsini alıp gideceğim yüreğinizden..

Sen bu gün doğdun kızım
Bu gün dillendi ismin yüreğimde
Beyaz ellerin ne de minik
Beyaz ellerin kalbimde / dinmeyen sızım

Sen bu gün doğdun kızım

En sonuncuydum ben Son beşik Altıncı… Tekne kazıntısı derdi büyüklerim Babam torunu gibi severdi saçlarımı okşarken Annem bilemezdi beni Nereye koyacağını bilemedi hiç Hep hastalandı ben küçükken Hep hastaydı Ve ben Bir hasta evinde büyüttüm küçük yüreğimi.. İçimdeki çocuğu susturdum hep Gürültü olmasın diye biber sürdüm diline Çok istedim ama yapamadım haylazlık Babam kızardı sonra Annem ağlardı Çok istedim ödevlerimi aksatmak Sabah erken kalkmamak Okula gitmemek bazen Bazen çamura bulamak giysilerimi Bazen sebepsiz bağırmak Ama kızardı sonra babam Annem ağlardı O üzülmesin diye kaç kez Çocuk resmimi tarifsiz hüzünler sardı Annem bilemezdi beni Nereye koyacağını bilemedi hiç Hep korktu Erkenden öleceğini bildiğindendi Beni koruyup kollayamayacaktı Ne olacaktı sonum Benim de bir yuvam olacak mıydı Bir kızım bir oğlum.. Görebilecek miydi olacaksa da Neden öyle çok ağladı tıbbiyeli olduğum gün.. Neden sevinçten değil de kahrından ağladı… Hep erken öleceğini bildiğindendi.. Doktoru olamayacağımı bildiğinden.. Susturamamıştık ne yapsak Ablam ve ben ne yapsak onaramamıştık.. Ve o zaman kızmıştım Nedendi bu gözyaşları Neden ! Neden erkenden ölmesi gerekti.. En sonuncuydum ben Son beşik.. Tekne kazıntısı… O böyle zamansız çekip gidince En çok bendim ağlayan Şimdi hala kanayan Taze taze kanayan En son kanayan da benim yüreğimdi.. Ve kanıyor hala gördüğüm bütün rüyaları kızıla bulayarak.. Soluğunu tutmuş bekliyor bir sürgünün koynunda…

Artık hükmü kalmamış bir dünyada Yalanlığı ve yalancılığı tescillenmiş Tepeden tırnağa kirlenmiş bir dünyada Tertemiz bir çocuk kalbi gibi değdi yüreğine yüreğim Seni buldum sonunda Ofelya Senin oldum.. Ve o kadar belli ki seni sevdiğim.. Anlamı kalmadı artık ayrı geçen günllerin.. Anlamı kalmadı biriken hüzünlerin.. Damarlarımda senin kanın var artık Aldığım her nefes senin nefesin Kış şehrinin sert rüzgârlarına inat Kulaklarımda her an büyülü sesin.. Çölleşen yüreklere inat Gözlerimden akan senin nemli gözlerin Geçti yıllarca kapanmayan yaralar Dindi sızısı kalbimin Bir değmenle Bir gelmenle Bir gülmenle hepsini iyileştirdin Ah Ofelya yine de sorular..sorular..sorular… Daha önce nerelerdeydin..

Sana böyle bakınca
Zamanın bize gönderdiği
Efsunlu bir aralıktan..
Kışın gidişini kutlar gözleri iri uğur böcekleri..
İlk yağmur toprağa değdiği zaman
Kokusu yayılır Ofelyanın

Sana bir isim buldum önce
Sonraydı seni bulduğum
Bir rüyada solduğunu görünce
Ansızın can evimden vuruldum
Bir rüyada solduğunu görünce