Ellerim ince bir çizgi halinde sızlayan kalbimde
Ufuktan yansıyıp yüreğime değiyorken gözlerin
Ruhumdan çaresizliğin aşkıdır üfürülen
Neyim, kimim ben anlat bana sevdiğim
Bıraktım saymayı, kaç ağıt çıkmış ağzımdan
Aylardan kasım, saat bir gece vakti
Tüm ışıklar sönmüş,
Bir yıldız dikkatini çekiyor
Saklanma kadavra ağaçlarının arkasında
Kaldır başını,
Dünya üç günlüktür, ikisi yalan biri zulüm
Şefkatinle sar büsbütün
Adalet herkesedir, mazlumaysa zulüm
Çile yekpare, akıllarda hüzün
Terkedilmişlerin,
yolda kalmışların
ve hatta
tüm yalnızların kamçısıdır gece
Öylesine berrak
İçten bir sarılmayla
Yarsam ürpertici ayazların yalnızlığını
Parçalara ayırsam cemre gibi görünen
Dipçiğinden tohumlar saçan karanlığı
Sevinemem gelişine hüzünlü baharın
Kışın soldurduğu güller kimindir?
Kalksın çürümüş goncalar üstünden
Şafak basmadan karanlığı
Şarkın incili güneşi, terletmeden karanlık geceyi
Saçlarından dökülmeden çiğ taneleri
Gel;
Korkmadan,
Sormadan,
Çorak iklimlerden geçerek
Sana doğru hicret etmekteyim.
Pek anlamam yollardan, bayırdan, çayırdan
Çıplak ayaklarımla gelmekteyim
Dört yanım yosun tutmuş,
Parmaklarım nasır.
Bilmem
Daha kaç gece
Kaç mısra yazacağım sana
Yollardayım kaç zamandır
Konuşamıyorum kimseyle
Bir sana döküyorum içimi
Yürüyordum durmadan
Çatırdayan ağaçlar arasında
Her şey çok güzeldi
Yokluğun dışında
Zaman, göz yaşlarını tutmuş
Sanki bir anlığına durmuştu
Mukaddes mi mukaddes
Bir o kadar sağır
Çizgi çizgi olmuş mehtapların
Sırrına varmak istiyorum
Biliyorum etten bir gölgesin
Yabancılık çekiyorum yamaçlarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!