Muhammed Selçuk Şiirleri - Şair Muhammed ...

Muhammed Selçuk

Nereye gittiğini bilmediğim trenin vagonundayım
Cebimdeki tek sermayem bir tutam yalnızlık
Ben bu kahpe dünyada yalnızlığı kimlik ettim .

Vagonun kapısını bir kişi açsın
Bozmasın yalnızlıgımı,

Devamını Oku
Muhammed Selçuk



Gerildiğim çarmıh degil , ben İsa kadar şanslı değilim.
Asıldığım darağacı ve ben yeşil düşmanı bir neslin sınırlarında sınırsız bir fâni.
Günü güneşten ayıran karanlık beni sancılarımdan ayıramıyor .
Sanıyorumki eksik yaratılan benliğim tutunmakta güçlük çekiyor nesile .

Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Fakat gurur duyuyorum
Bu kalabalığın içinde yalnızlıgımla meydan okuyorum !
Asil bir bayrak gibi dimdik!
Çatık kaşlar başım dik !
Yerde savruk hayaller
Eğilip bir bir topluyorum

Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Bir fuzuli ömrüm var , onu da heba ettim
Öyle gülme Ey Türkan , gözlerime meylettin
Sen doğunca sabaha , sabahları leyl ettin
Ellerinde kınalar , darağacından seyrettim

Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Neden ezildiğini sorguluyordu otlar
Daha gür çıksın istiyordu koyunlar
Aşık oluyordu garipler , mecnunlar
Aşkı satın alıyordu soylular


Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Denizi sırtıma aldım
İzliyorum ufuktaki akşam güneşini
İzliyorum fakat bilmiyorum nerden batıyor bu arsız akşam güneşi
Bir kedi bekliyorum sohpet edecek
Ben insanların dilini anlamıyorum
Bir güneş bekliyorum sabah şafağına batıdan doğacak...

Devamını Oku
Muhammed Selçuk



Ben evladına ekmek banan insan oğlunun bekçi tavugundanda bahtsızım

Ders çıkaramam asla , kendi çöplügünü bilmeyen horoz kadar arsızım

Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Yorgunum şimdi ,
Düşünmeden yazıyorum
Kaygısız!
Nerede insanlık!
Muhabbet kuşum öldü ,
Yılanlar dirildi koynumda

Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Beyazı siyahtan ayıransa insan
Benim rengim hakidir
Tapmaksa insan için yeterli olan
Bir çift güzel göz bana kâfidir

Kısmetimse gözlerimdeki perde

Devamını Oku
Muhammed Selçuk

Bazılarının tabiri yok , konuştuğu dilde medet yok kendini tanımadan dünyaya açılmak , gözümde sadece bedenen açılmak.
Yalnızlığı bedenen yaşayıp , ruhen dünyanın konstantini olmak.
Hangi benlik yalnızlığı seçer : Hayır kendime sözüm var benliğimi hapsedip bir köşeye aylar boyu ceza veriyorum.
Yoksa benliğim kemirirken içimi her gece uyumuyorum takatsiz düşüp bayılıyorum.
Elmanın içindeki kurdu öldürme zamanı, yoksa elmasız kalmanın acısı , elmalara küstürecek beni.
Başkalarını elmalaştırma yahut uyandırmanın verdigi çalkantıdan uzak .

Devamını Oku