Zulmet ki nesi yâd fakren çeşm-i zikre evvele
Zikir payi olur demde bi fasıl-ı ahire,
Aşk gam vahidisin, gelmen süratine amane,
Bir karındaş kıldım safi geçti gayrı yerine.
Zulmet ki nesi yâd fakren çeşm-i zikre evvele
Zikir payi olur demde bi fasıl-ı ahire,
Adil kese ter azı döktü zaman vakt-i evvele,
Dil dökende dilini toplardı atarken ahire.
Vü bi çün arama gayri nesne masal gibi ışk-i od,
La bi lazım bitap düşer maşuk kavrulur yanar od,
İmn-i kitaptadür ol dünya bir gam hicranesi.
An-ı dem adem kesilir bi oynanır var-ı hicran düşer od.
De bi çün havayı koklayan dahi sesin duyar ism-i od,
Neler ettin can sen bize,
Ölüm oldu ikimize,
Kibrit otu çiçek açtı,
Geri döndün sevdiğine.
Kibrit otu solmadı,
İçri nâra dolmadı,
Var fikrime saklandı da,
Rengi dilden akmadı.
Zülfü yare yatmadı,
Serv-i kûy-u et vefa bi camian köz durur
Et nasihat ki fakihe dür samian çün bulur
Reca bi minnet vakfe asinin ki ad konur
Gahi nesne hiçde yok ışk ilminde nar olur
Yezid misali su demeyi ettin haram,
Dökseler bir nesnesini kalmaz hiç yaram,
Ben Hüseyinim de, sanmasın imran atam,
Vakarın nesnesi dinletmedi bir ezan.
Hasan hüsne hüsn üzre gelip etti, selam,
İlk talak geldi ism-i dile,
Doldurdum anı cevr-i kine,
Koca kızıllık gördüm o gün,
Tanımadığım hali ile.
Talak iki etti güz bile,
Beyce ormanlarındaki gecelere benziyorsun,
Dallar için hışırdayan tunayda bulunuyorsun,
Birden bir çığlık beni yerimden eder,
Sen zihnimde değil damarlarımda dolanıyorsun.
Yarınlarından umut etmek isteği yayıyorsun,
Bir geçenler pir geçenlerle iki dost bulmuş,
Toprak altı hırgürü ne etsem de çokmuş
Ahd etmiştik aslı vahide dünden abi,
Verilen söz nice zamane sağır duymuş.
Ellerinde az olan ke'hse sığmaz dolmuş,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!