Vareste ilin varında yaktın beni,
Var, varlığını yitirdi andığımda seni.
Hoşça kal hoşluğun en nadide tezahürü,
Benimsendiğinde açan ülkümün kültürü,
Mağaralarımın yankısı, aşkın tevatürü,
El intizar eşddü minennar,
Her delinin ilminde vakfe sırrı var.
Sana sayfaları bir daha çevrilmemek üzere kaldırılan kitapları bırakıyorum.
Aşkından görülmeyecek bir hüzün içinde,
Yoksunluğun dir halidir umutsuz bekleyişi,
Aşka fikre penahımsın Ey Ram-ı Kâfi,
Zikrim aşk oldu demde nam-ı pürüm Asfi.
Lale sümbül eyledim birim az amanda,
Sözlerinde vahid isneni şîr kemanda,
Çığlık atsa uzaklardan da dinlenir,
Yakın olan sanma nizamı beğenir,
Seçimlerin misalinde ruhban olan yok,
Vahdet et sen iste, göklerim de delinir.
Yolların akla diz boyu karla bulanmış,
Kum bi İznillah karşısında yetim kaldı turab,
Mevtaata zinde hayat verdi nida-yı pür-ü ab.
Melamet rengi bir nesne vardı üstünde,
Melamet nâra düştü yanarken önümde,
Davetim sanarken as-ı is oldu, geldin.
Erenlerin dergahına vardım ben bugün,
Gördüğüm toz bulutlar seherlerden düzgün,
İçlerinden geçtim, yaşadım onca sürgün,
Topladı beni bir alim ilen bir nazar.
O bakışta kurumayan yaşlar utansın,
Hicvimde ben üstad idim,
Merhamete maraz oldum.
Düşer ahım gökler idim,
Bir cemreye muhtac oldum.
Yokluk ehli bir derviştim,
Yer katreye vebal olan,
Ol ke'hsine attım seni.
Düzlüğüme mazhar olan,
Gül renginde tattım seni.
İlmim ilen irfan ettim,
Zulmet ki nesi yâd fakren çeşm-i zikre evvele
Zikir payi olur demde bi fasıl-ı ahire,
Aşk gam vahidisin, gelmen süratine amane,
Bir karındaş kıldım safi geçti gayrı yerine.
Zulmet ki nesi yâd fakren çeşm-i zikre evvele
Zikir payi olur demde bi fasıl-ı ahire,
Adil kese ter azı döktü zaman vakt-i evvele,
Dil dökende dilini toplardı atarken ahire.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!