Ve besmeleyle anılır bizim aşk hikayemiz seven tüm kalplerde
İlkbaharım sensin bunu kabul et bülbüller susmadan önce
Lütufsun sen bana Yaradandan sahip çıkacağım sen ne dersen de
Dünyam diyemem sana çünkü o kadar yalan değilsin be
Anlaman gerekli bir o kadar cennetsin seven bu gözlere
Namusumsun dedim bak bundan sonra kelimeler yetersiz olsa bile
Son nefesim olsan da öleceğimi bilsem dahi
O kış akşamlarında içimi ısıtan sendin sevgili
Ne hayalleri kaybedip gömüyorum kalbimin topraklarına
Gül yüzünü düşündükçe hasret sarıyor bu son baharımı
Üzülsem de ne yararım var yağmur yağmur yağmayınca kalbe
Lütuf edipte gelmedin bu kalbin harabe şehrine
Medine dilencisiyim misalinde aşkı senden dilenen
Esrarlı gözlerinde buldum huzuru Medine gecelerinde dillenen
Ressamların piri olsam dahi çizemem o aşkı gözlerinde dinlenen
Tahsili yetmez doğadaki hiçbir canlının seni anlatacak kelimelerin bulunmasına rağmen
Ahenktar gözlerine denk tutamıyorum doğadaki hiçbir canlıyı
Gülmesini inan ki bana sen öğrettin
Üzüntülü anlarımda yüzüme tebessüm düşüren sensin
Lale bahçelerini sersem de önüne tek bir gülümsemen yeterli
Çünkü o küçük bir gülümsemen içinde koca bir cennet gizli
İlkbahar gibisin hiç bitmesini istemediğim bir rüya misali
Ne kadar çektirmiş olsam da sana seni ne çok sevdiğimi bilirsin
Ahkam kesen bir rüzgarım ben nefretimle aldın ahı
Kaleme yalvaran elim olmasa emin ol ki yazmazdım bunları
İtiraflar yalın değil uçurtmamda var bir aşk müptelası
Felaketiyle yeniden doğuyor bak anka kuşunun günahları
Oradayım burada değilken kalemim içinde seni anlatan birçok kelime
Doğan bir ay ardına batan bir güneşsin adeta
Olmuyor, düşünemiyorum sensiz sabahlarım yarına
Ğ...
Aklım bazen gidip geliyor da kelimelere dokunuyorum
Ne yapayım lan ben sen yokken ölümdür tek başıma yolum
Aydınlatmıyor güneş dahi sen kadar hayatımı
Rüyalarımdan ne zaman çıkacaksın terk ediyor aklım başımı
Sonbaharı neden yaşattın terkettiğinde soldu baharım
Ilık bir bahar yağmurunda özledim senle ıslanmayı
Zaman ihanet etmedi bana şu an yalnız olmamın sensin tek yanıtı
Satırlarımın arasına gizliden biraz da sen serptim
Eninde sonunda öleceğiz de, ayrılık ne denli bu kadar serttir
Zaman sadece aşkın önüne engel olan yıkılmayan bir settir
Elvedalar nedense doğduğumdan beri bana doğru sekti
Rahatım kalmadı, ellerinden uzakta bir sensizlik çölünün ortasında yine de kalbim seni sevdi
Burnumda tütüyorsun, yokluğun yanı başımda
Uzun zaman oldu ve söndü yanan tüm hayaller, daha yolun en başında
Rahatım ben, huzur vermiyorsam kusura bakma ama kalbinden taşınmam
Aşınmaz, seven kalp her türlü dayanır yani buna alış bak
Kırılan her kadehte dağıldı hayallerim ve zoruma giden şey sensizliğe alışmak
Boynum kıldan ince gelir sonbaharın sessiz karanlığına
Üzerimde ölü toprağı, ve bir tutam da sen serpilir sesimin boğukluğuna
Şovalyendim ben, kurduğumuz hayallerin prensesi sen
Rahatım hiç olmadı, kabusa ev sahipliği yapan rüyalarda
Anlamıyorsun, sahiplenmiyorum hiç bir şeyi, hatta sen olmayan rüyalarımı da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!