Kapalı kuyularda ağlama sesleri -serçe-
Umutsuz karanlıkların istila ettiği
Tek mirası mezar taşında çerçeve
Zamanın kandan akamadığı
Gülüşün uzaklığında
Kimsesiz,susuz,sensiz... şehir
Seni dağladılar mı gönül bu kadar gocunur durursun
Eyleme biliriz kiraz çiçeğisin
Değiştin kimi iyiye kimi kötüye
Yokluktan hallice nevmit gider dururdun
İnsanlığa aleyhtar şelale davranışların…
Mutluluğu hak etmiyor değilsin
Yorgun raylar
Telaşlı bekleyiş
Ayrılık hasreti
Gençliğin aynası siyah duman
Sevgililer
Renksizlik hakim kadıköyden çengelköye
Islah bahçelerinde uçurtma
Yırtılmış tişörtlerde umut
Gece birleştirir anıları
Acı,ayrılığın buluşma noktası
Sımsıkı sarar şah damarlarını
Tozlu parmaklıklar tozlu hayatlar
Uzun yolculuklarda prensesini arayan
Ortadoğudan,Amerikaya aşkını ilan eden
Yıllarca arayıp sonunda mezarlıklarda bulan
Sizler bilmezsiniz ölümü
Nice kanlar döktüm
Baylar:gururum,umutlarım,hayallerim öldü
Öğleüstü hasta yatağından sesleniş
Baharın güzelliğini yaşayamamak
Pembelik uğruna harcamak vakit
Bir masaya fikirlerini koymak
Kuşkonmazda leylek yuvası görmek
Vapurdan İstanbul’a aşık olmak
Sonbahardı
Ağaçlar benliğini yitirmiş
İnsanlık yerini cehalete bırakmış
O eski İstanbul,İstanbulluktan çıkmış
Sokaklar tes tek yalnız kalmış
Deniz dalgalanmaktan bunamış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!