Sanma ki yas tutmuyor, zannetme umursamaz;
Akrep ve yelkovanlar, mecbur ilerlemeye.
Zaman bile tedirgin, mutsuz, muzdarip biraz;
Gönlü hiç razı değil, sensiz akip gitmeye…
Yanlış anlama n’olur, her şey yolunda değil.
Her şeyin aksine, zarar değildir,
Sevginin fazlası anla ne olur.
Hududu olmayan tek şey sevmektir,
Haddi aşıyorum sanma ne olur.
Zamanı kaybettim hedefler muhal.
Aşığım, olmasanda olursun hayalinle.
İşte ben böyle sevdim, çocukça dersin belki.
Oysa ben olmasamda olurdu sana göre.
İşte sen böyle gittin, bir gün dönersin belki.
Olur ya bir gün hani, yorulursun sevmekten.
Kimseler anlamasın, sormasın bile ayna!
Bırak söylenip dursun dillerde halim dostum.
Karşına çıktığımda derdime bin dert kat da
Benden hiçbir zaman yüz çevirme kadim dostum!
Bildim bileli beni, bir de seni bildim de
Gönül katlanırmış ya göz hani görmeyince.
Ben nelere göz yumdum bilmesen daha iyi.
Keyfini hiç bozma yaşa dilediğince.
Ben ne kahırlar yuttum bilmesen daha iyi.
En adi insanların kirli diline düştüm.
Göz ve kalp arası iki rol vardır,
Birinden pus görür birinden rânâ!
Gönülden gönüle iki yol vardır,
Birinden söz geçer birinden mânâ!
Acımı hoş görüver, bırak yüzüm gülmesin.
Ne zaman umutlansam kinin canımı alsın.
Bırak da her saniye derdime dert eklensin,
Nazarında şu halim olsun efdâl istemem!
Çektiğim çile boşa, elden farklı görmezsin.
Hadi sor hatrımı merak edipte.
Sor ki hoş olayım sesin duyupta!
Bakma sen, bu sıra şiir yazıpta
Sana okumaya ar ediyorum!
Çekincem gül yüzün, gamzen değil ki.
Sen yüksek bir sessizlik, ben kısık bir gürültü.
İçimizden haykırsak duyulur muyuz dersin?
Sen realist bir masal, ben sürrealist öykü.
Bir gönül kitabında buluşur muyuz dersin?
Şiir olsak mesela hem serbest hem de hece!
Hiç dinlemeyesin Mecnundan aşkı.
Ömründe sıradan fasıl zanneder.
Kays'a bile sorma, inan çelişki;
Kendini kaybetmez, asıl zanneder!
Kendisi bir ışık, aşksa karanlık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!