Muhammed Bedri Hüdayi Şiirleri - Şair Mu ...

Ben ulaşılmaz dağların uç noktasıyım,
Fetih edilmesi zor olan şehrin surlarıyım.

Cezaevinde volta atan kabadayının tesbihi,
Kendini arayan genç dervişin kızıl sakalıyım.

Şahlar şah-ı Samini yoluna,
Gönül verip dildarına, Terk edip başı rahına,
Candan vazgeçenler gelsin,
Bu aşk meydanına.

Âşık her daim dura huzura,

Yâr ile ayrıldığım yerde senelerdir ufka bakmatayım
Yüzme bilmem denizin ortasında kala kalmışım
Yüreğimi bir yere bıraktım, Bıraktığım yerden çok uzaklardayım, Ben buralara ait değilim
Yorgun ve yalnız Dünyada misafirim

Sürgüleri beynime çekmiş, kapıları üstüme kapatmış, Hiçbir şey bilmeden, ben benden kaçar,

Aşığın dili serttir kimse onu anlamaz,
Nefsi kırılan gafil aşığı anlamaz.

Âşık duyar görür işitir örter ses etmez,
Gafil korkak zan eder bir türlü anlamaz.

Sevgilinin yanağında ki gamze bir ok attı,
Yüreğime saplandı bende ne akıl ne karar kaldı.

Sevgili cemali göründü sonra kaçtı,
Beni dertten derte saldı.

Gözünü sıkıca kapat,

Bak bakalım unutmak istediğin şeyleri unutabiliyor musun?

Belki de yok olmak ve hatırlanmamak bile istediğin anlar oluyor değil mi?

Yol kesici gözlerin önümü kesti, neyim var neyim yok tükendi,
Ben yolumda giden bir garibandım, bakışınla dermanım tükendi.

Yolcular yükünü yüklendi, yol gitmekte yola revan oldular,
Ben kala kaldım, menzile gidecek duygularım tükendi.

Huzur Hak’tan hayâ edip az yemektir,

Huzur Tevhit ile gafleti yakmaktır.

Huzur halkı Hak için terk etmektir,

Yalnız yorgun birazda kırgınım,
Seni özlediğimde olur olmadık ağlarım.

Aklıma geldiğinde gözlerim dolar yüreğim titrer,
Seni unutur diye korkar saatler tutarım.

Yürek yaram benim
Hayaliyle avunduğum sevgilim
Seni düşünürken gözyaşlarımla içimde büyüttüğüm çiçeğim
Rürgarın getirdiği reyhan kokulu yarim
Esip geçme, yaralı bakmasın gözlerim
Dipsiz kuyudur sensizliğim