bir papatyanın gölgesinde bakmak sana,
sen uzaklaştıkça,
yaklaşmak.
aşmak aşıkların aştıgı akş dagını,
ve dokunmak tenine.
bakmak sonsuz kahve gözlerine.
bu günde seninle bitti,
hayalimde ki sen bana yetti.
bu günde seninle bitti,
gözlerindeki parlaklık cennetti.
Her sabah kalktığımda,
Beynimi seni düşünmeye,
İkna edecek kadar güzelsin…
Sana bile anlatılmayacak,
Ve kimseyle paylaşılmayacak kadar,
Sadece bana özelsin…
Sıkıldım,
Sıkıyor beni bu umursamazlık…
Ölüm yalnız ve karanlık değil,
Aksine aydınlık ve kalabalık…
Onu yüreklice karşılayabilmek ise,
İnsanlık içinde ayrıcalık…
Bıyklarım tüysüzdü,
Gönülsüzdü sakallarım,
Senden sonrasına,
Aşklara.
Bıyıklarım büyüdü,
Ben büyüdüm.
Başın gögsümde dinlenir,sessizce uyurdun sıcacık
Üşümüş ellerin elimde durur,ısınırdı ufacık.
Sessiz bir ebediyettin,güldükçe güzelleşen
Yeni bir insan doğdu seninle,aşkı sahiplenen.
saçların upuzundu.
omuzlarına akardı.
okşamak isteyince,
okşanmazdı.
karışırdı.
saçların upuzundu.
seni beklerken umutsuz, balkondaki sogukluk
yakıyor tenimi.
alıyor kahve gözlerindeki sahte durgunluk,
gözlerimi...
yürüyüp gidiyor taa kalbimin derinlerine,
Gözlerini gözlerime bıraktın.
Seni sevmekle başladı hayatım.
Aşkı seninle tanıdım.
Kandım.
Ağladım.
Ve ağlayan aşıkların gözyaşlarıyım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!