Muhalefet Şiiri - Dağlar Özügüç

Bir kurumuş dalın çıtırtısına muhalefettir
Önümüze konan şu boynu bükük
Akasya dalında tutsak kalmış yaşamak
Kurumuş dal çoktan umudu kesmiş 

Sözünde durmayan mevsimlerden
Kendiliğinden sinsi bir nefret türedi
Bastırılmış duygular bataklığından
Gerçekler bir vaka iken geçen ömürde
İmkansızlık zaten bir ham hayalmiş
Gidene de kalana da çok derin sözler söylendi
Ya geçen şu bakir zamana ne demeli
Asıl önemlisi bekleyene özlemi dert eyledi
Başında sevda rüzgarı esmeyen
İçine kapalı naif sevda delisi
Çekmediği sancının acısını nerden bilsin
Kadere boş yere gam yükleme
Bizi bu yola o güzel gözlü yar sevk eyledi
Kaynayan sudan çıkan buhar
Vefasızın aklından daha kalıcıdır
Bir günde unutur aklına bile gelmez
Bu yaşadığın en güzel ikinci bahar
Toprağa dikkat et o aldığını geri vermez
Bazı insanların durumları da tanımsızdır
Varlığı huzurlu yokluğu hüzün yüklü
Sabahı olmayan vefadan yoksun gecelerin
Geç gelen biçare misafiri olmayasın
Birgün olurda bir yerlerde karşılaşırsak
Sana olan kırgınlığımı bir bakışta anlayasın