Muhakeme Şiiri - Süleyman Bektaş

Övme sen kendini bilen biliyor
Egon yükseldikce nefsin gülüyor
Nefsin iştahıyla ruhun ölüyor,
Bu sarmalda vicdan huzur mu bulur.

Varsa vicdanına sor da karar ver.
Ne özünü kirlet nede zarar ver.
İlim ile aklın uysun beraber.
Böyle bir temelde kusur mu olur.

Bu dünya yalandır diyen de sensin,
Yasaklı elmayı yiyen de sensin.
Hırka diye libas giyen de sensin.
Cepkeni yaldızlı kefen mi olur

Kul hakkı kul rızasıyla ödenir,
Bunu bilmiyene adam mı denir.
Kula kulluk eden kime güvenir.
Adaletsiz düzen iflah mı olur.

Alın teri ile kazanç kıymet bulmalı,
Servetin sermayen helâl olmalı.
Yoksulun fakirin karnı doymalı,
Öyle bir nizamda nifak mı olur.

İlahi Adalet eder tecelli,
Ne bir an sonrası, nede ezeli.
Günahın sevabın bedeli belli.
Torpile rüşvete hacet mi olur.

Kün emriyle iki cihan yaratan,
İnsanı aklıyla en üstün kılan,
İnsan olmamalı gaflete dalan,
Gaflet uykusunda felah mı olur.

Çağdaşi çıkarken Hakk divanına,
Bakmaya yüzün var mı didarına,
Yüz çevirme yansan dahi narına,
Böyle bir sevda da yalan mı olur.

             Süleyman Bektaş
              Ozan Çağdaşi