İftitah ile başlar Rab ile muhabbet,
Eller semaya, gönül sücuda yönelir afiyet,
“Allahu ekber” nidası keser nefsi, hevesi,
Bu secde bir vuslattır, bu rükû bir nefesi.
Evvela Fatiha’dır, kelamın sultanı,
Ardından zamm-ı sure, Kuran'dan bir nişanı,
Her harfiyle yakarırız aşk ile Rabbu’l-âleme,
Rahman u Rahim adına doğar nur kaleme.
Rükuda boynumuz kıldan ince eğilir,
"Subhâne Rabbiyel Azim" ile gönül sevinir,
Tevazunun ta kendisidir bu eğiliş,
Mahlukun Hâlik'ına sessizce bir dönüş.
Kavmede dirilir ruh, "Semi’allahu limen hamideh",
İşitir Rabbimiz, hamd ile dolar her nefes,
"Rabbene lekel hamd" ile şükürler serdedilir,
Secdeye varmak için aşk ile beden gerilir.
“Rabbiyel a’la” diye secdeye kapanır can,
Toprak oluruz, yoklukta buluruz Rahman’ı bir an,
Secde, kulun arşa en yakın olduğu dem,
Gözde yaş, dilde dua, kalpte ilahi bir zemzem.
"Rabbena âtinâ" deriz, "Rabbenağfirlî" diye yalvarırız,
Mağfiret isteriz, aşk ile rahmet ararız,
Dünyada hasene, ukba da selamet dileriz,
Kul, duasıyla semaya aşk gülleri dizeriz.
En nihayet selam ile biter kelam,
Esselamu aleykum… sağa ve sola selam,
Mevla’ya arz olunan bir secde destanı,
Namaz ki bir miraçtır, kulun yüce sultanı.
Kayıt Tarihi : 17.9.2025 16:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
