MuhabbeT Şiiri - Sinan Karakaş

Gönülle muhabbet,etmek isterim,
Derdime dermanı,ondan beklerim,
Derdimi söylerken,onu izlerim,
Dinler gibi yapar,ben de söylerim.

Söyler,söyler,söyler,ben de söylerim
Geri döner bir de,onu dinlerim.

Hem ağlıyor hem de sitem ediyor
Bazen razı bazen,isyan ediyor,
Sorular sorunca,bana bakıyor,
Kendi kendisine,gülüp geçiyor.

Geçiyor geçiyor,gülüp geçiyor,
Sarhoş olmuş gördüm,aşkı içiyor.

Severmiş güzeli,söyleyemezmiş
Ardından güzelin,hiç konuşmazmış,
Ölse de peşine,asla düşmezmiş
Kendini bitirir,yari üzmezmiş.

Üzmezmiş,üzmezmiş,yari üzmezmiş,
Vuslata ermeden,asla gülmezmiş.

Dedim gönül bil ki,bu halin yaman,
Görürüm yanmışsın,çıkıyor duman,
Nasıl versin sana,sevdiğin derman,
Sen boşa beklersin,olmazsa ferman.

Ferman,ferman,ferman,olmazsa ferman,
Bilirim ondadır, elbette derman,

Bari beni bırak,eziyet etme,
Beni el aleme,sen rezil etme,
Kendin susmaktasın,beni söyletme,
Arkanı dönerek,beni terk etme.

Terk etme,terk etme,beni terk etme,
Beni terkederek,perişan etme.

Seviyorsan de ki,ben seviyorum,
Onu almaz isem, yaşamıyorum,
Onsuz bu diyarda,duramıyorum,
Bilin ki kendimi,kaybediyorum.

Kaybettim,kaybettim,kaybediyorum,
Hafızama artık,güvenmiyorum.

Sana diyemem ki,sevmeyeceksin,
Sevdiğin insanı,görmeyeceksin,
Diyemem peşinden,gitmeyeceksin,
Sevmekten asla vaz,geçmeyeceksin.

Vaz geçmeyecek,geçmeyeceksin,
Belki bir gün sende,çok güleceksin.