Muğlak dönence Şiiri - Zerrin Zengin Dönmez

Şu nehri görüyor musun?
Her gün kolları bir bataklığa dökülür.
İşte!şu ihtiyar
5 vakit karşıya geçer de
Beklediği ne varsa
Bu nehirle bölüşür

Şu muğlak dönenceyi görüyor musun?
Sığ bir taraftan gider de
Derinliğe doğru
Bir ayyaşa dönüşür

Ah şu yıldızlar!
Sen görene kadar
Kaç kainatta
Hangi uzaklıkta
Görünür?

Şu değirmene
Bir bak!
Un ufak
Ettiği
Buğdaylarla övünür.

Ya şu toprak!
Susuz kalınca
Çılgına döner
Yağmura kadar oruçlu
Yağmurdan sonra yakın bir
Dosta dönüşür

Şu ağacı görüyor musun?
Ne kadar yeşil!
Zamanla sararır da
Sonbaharla dövüşür.

Bak şu yollara
Uzayıp gider
Ayrılıkları bilir de
Ferhat’ın dağlarında
Dövünür

Tırtıla bak!
Anlatsalar
İnanmazdın
Sen yenileşmeyi isterken
O başka bir kelebeğe dönüşür.

Şu yarı ilkel
Kabileler var ya
Ne kadar
Masumlar
Eski çıplaklar
Yeni dünyayı
Giydirdi de
Dilerim dikişler
En kalabalık yerde sökülür.

Şu tanıdık dilenci
Kaç yer değiştirir isterken
Eli ayağı sağlamken
Görüntü için sürünür
Aynı dilenciye
Para verme ihtimali
Artık sıradan bir öyküdür