Ben hiç gülmüyordum aşkım
Hiç komik olaylar yoktu hayatımda
Ta çocukluğumdan itibaren
Hayatın acımasız tokatları şakladı...
Bembeyaz pamucuk yanaklarımda.
Yine de kendi kendime hiç acımadım
Özlemim nerede ya sevinçlerim...
Rüzgar gibi esen coşkularım.?
Yaşıyor muyum yoksa ölü müyüm..
Mutluluklar mı sarmış içimi çok..?
Kardeşim doğunca gülümsemişim
Aynı bana benzermiş,öyle denmiş
D edeciğim canım dedem
E li silahınla ölen dedem
D evrilmedi sayenizde Çanakkalem
E sir olmadı yaban ele Türkiyem
M arşımız dilimizde,ben uğrunuza ölem.
Bir yıldırımdı bir azgın sel bir afattı
Tek ceviz ağacını dikine gövdesinden
Köküne kadar dik yarısından kesti
Gövdesi dalları ve yapraklarını yakıp ısındı
Zaman geçti durulmuş
Oturmuş bir çok şey
Mangalda küller..
Altında kor kor ateşler
... Ve yakışmış...
Her ikisine de Asalet
Dediler demediğimiz kalmadı
Dedik iyice boşaldınız gayrı
Dediler yine deriz yine de
Dedik kör şeytanı bulun siz de
Dediler burası’ Karasi Kardeşler’ dükkanı
Kırıldı gönlüm bir kez daha ne edek?
Sızladı içim kimden ne fayda olsa gerek
Ben kimseden bir beklentide değilim kendimde emek
Gücüm imanım doğru dürüst hoş sohbet etmek
Kırmam sanır iken hiç kimsenin gönlünü
Meğer dediklerim incitmiş gözümün bebeği can özümü
Ben ağlamam öyle bilirsiniz siz.?
İyi devamlı hep öyle biliniz.!
Gördünüz mü gözyaşımı görmediniz...
Canlar siz beni gülerken sevdiniz
Oysa hep hüzünler taştı yazımdan
H ey güzel Allahım,çok acılardayım
A h ki ah kalemim battı kalbime...
C ebelleştim durdum kendimle...
I zdıraplarımın dibindeyim,yenilmekteyim.
B aba ah baba çok yorgunum çok...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!