Müfettiş - Ebe Şiiri - İbrahim Çelikli

ebe

“-senin hesap;
bi meetdiş
köyün birini tefdişe ğetmiş
metdiş sormuş, çocuklar cuvaplamış
öğretmenin elinde not defteri
kimine üç, dört,
kimine de beşi yapışdırmış

en sonunda birine daa soru sormuş
işlerinde en keyimli
ablak suratlı şişman-parlak
bi çocuk ıkınmış-sıkınmış
kem-küm etmiş işin işinden çıkamamış
öğretmen buna da beşi gondurmuş

metdiş “-neytdiyon hoca
bu çocuk bilemedi
yonusa çocuklara devre mi
belletdin” demiş
öğretmen dışarı çıkınca demiş ki

“-meetdiş bey
meetdiş bey!
bende biliyon o çocuk bilemedi
ondan başga da
bütün sınıf bunnarı öğrendi
benden önceki öğretmeni de
bu çocu(ğu) pekiyiynen geçirmiş
ben de beşi bilelek verdim,
oluyo bunnar
emme!
senin bilmediğin bişiy var”
demiş

“-evde benim garı gebe
bu çocuğun anası da ebe”
senin ne benim durumumdan
ne benim çoluk-çocukdan
habarın var” demiş
metdiş de öretmene hak vermiş
“-doooru, valla
ayıb-etdik
gusura ğalma ” demiş

şerli ne bilsin
köylünün halından
sofrasının aş
oğlunun iş
gızının eş
derdi yok
işi iş
gaşşığı gümüş

o hesap,
memurların,
pulitikacıların
şeerlinin
köyden,
köylünün halından
varından
yoğundan
aşlığından
tokluğundan
hasdasından
sarisinden
habarı yokdur
olamaz da zatin
böyle gelmiş,
böyle geder

burası Türküye
neler olur neler”
tok acın halını ne bilsin
Fransız Gralına
“-halk yeycek ekmek bulamayoru” demişler
o da püsgevit yesinler demiş
ne bilsin adam ekmeğin de
püsgevitin de undan yapıldığını
o ğüne ğadar eline un alıp da hamır mı yuğurmuş
yonusa püsgevit yaparkana mı görmüş
o hesap

başımıza kral ettiklermiz
artık;
bizden biri olmadıkları uçu
bizim halımızı bilemezler
çok görmemek ilazım.

Kelimeler;
ablak: dolgun, yayvan, geniş yanaklı yüz,
devre: ters, yanlış
kusura kalmak/kusura bakmak: hoş gör, özür dilerim anlamında
sari: bulaşıcı hastalık