Müebbet Şiiri - Ebru Sarı

Yalnızlığı hüküm giydirmişim ömrüme müebbet...
Neyin cezası bilinmez?
Belki denenmiş aşkların,dikiş tutturulamamış sevmelerin bedeli!
Payıma bir sigaranın beyaz filtresini öpmek düştü,
Soğuk denizlerin yakıcı tuzuna sarılmak...
Bir sevgilinin parmakları değil boynumda dolanan rüzgârın o bildik ıslığı.
Tek kişilik bir gösteriydi benim oyunum hayat sahnesinde;
Yazanı, yöneteni belli olmayan,
Soğuk bir kimsesizlikte sahneye koyduğum,
İzleyeni, alkışlayanı, yuhalayanı olmayan,
Her defasında yalnızlığımın önünde selam edip eğildiğim.

Yalnızlığı hüküm giydirmiştim ömrüme müebbet,
Kimi sevsem çürümeye mâhkum oluyordu ömürlük zindanlarımda.
Kime dokunsam bir avuç toprak olup dökülüyordu ellerimden,
Kime değse gözlerim yanıyordu cayır cayır savrulup gidiyordu Külleri ruhumdan,
Kime düşse yolum kayboluyordu çıkmaz dar sokaklarımda.
Kime sarılsam içine içine eriyordu bir mum gibi kollarımda.
Kime açsam yüreğimi boğuluyordu derin siyah okyanuslarımda.
Kime ne dediysem olmadı!
Kime ne söylediysem yaşayamadı!
Kime dokunsam kalmadı!
Bir yalnızlık... bir yalnızlık dayandı;
Yangınıma, kuraklığıma.
Açmazlarımda bir yalnızlık gezindi,
Derin okyanuslarımda bir yalnızlık kulaç attı boğulmadan.

Göğe sevdalı güvercinlerin kanadı kırığıydım
Göçlerini yürüyerek yapmaya mâhkum oluşu gibi yalnızlığa mâhkum!
Denize sevdalı su kaplumbağalarının med-cezir vaktinde kabuğunu kıranıydım
Deniz tuzunu ormanlarda yüzgeçleri üstünde aramaya mâhkum oluşu gibi yalnızlığa mâhkum!
Baharlara sevdalı bir erik ağacının kış güneşine aldanan çiçeğiydim
Esen ilk rüzgârda dalından savrulmaya solmaya mâhkum oluşu gibi yalnızlığa mâhkum!
Ne zaman çiçek açsam takvimler kışı erken yazdı,
Hangi ara uçsam ağaçlar göğü bağladı,
Hangi zaman yüzsem topraklar suyu içeyazdı.
Neyi giysem kuşansam ömrüm her birini yoka yazdı!
Bir yalnızlık yakıştı üzerime,
Bir yalnızlık açtı bağrını yüreğime.
Bende yalnızlığı hüküm giydirdim ömrüme müebbet...
Bir avuç tuzlu gözyaşımıdeniz bilip,
Göğsümdeki derin boşluğu gökyüzü edip,
Nasır tutan kışlarda çiçek açıp,
Kimseyi sahiplenmeden,yok etmeden yalnızlığı hüküm giydirdim ömrüme müebbet!