3.12.1994 İzmir/Konak
Günaydın sütlü ekmek
Bana düşüyor herhalde süslemek
Teninin, tininin podösüetliğini tasvir etmek.
Mahremimde; her nefesin süt buharı,
İnsan muhtelifinde bu, yalnız sana ait olmalı.
Henüz göremediğim kim bilir nelerin var...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
"Sütlü ekmek..."
Pişirsin anamız,
Doğra ekmeği o süte,
Çal kaşığı!
Süslemek mi?
Karşında sevdiğin varsa zaten "süslenmiştir",
Yeterince...
Kimin kızı olduğu önemli mi,
bilmiyorum...
"Aşk" adına ise davet, "sütlü ekmeğe..."
Öğretmeye,
Öğretmen olmaya gerek yok bence...
Aşk, öğrenilmez sanırım...
Tebrikler Genç Şair..
"Kafiye/benzeşme" çabası yerindeydi,
Başarılıydı bana göre...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta