Mudanya Şiiri - Ramazan Çiçekli

Ne bir hırçın dalgaları var,ne de bir kumsalı,
Kör kuytularda kalmış sessizliğin,
buruk bir hüznü var.
Kucak açmış denize bütün yollar,
sahilde sanki bir karşılama var.
Sabahın serinliğinde yenir simitle peynir,
poyraz rüzgarları ile İstanbul'un kokusu gelir.
En sert kalpler büyülenir havasına,
barışın sesi gelir zeytin yaprakları arasında.
Güneş batarken yıldız tepenin ardından,
benim gönlüm sarhoştur yıldızların altında.
Akşam bir hüzün çöker terkedilmiş sancıların üzerine,
Denizin derinliklerinde kaybolur gider balıkçı tekneleri,
tan yeri ağarırken dönecekler geri.
Ay ışığında o kadar aydınlık ki denizin üstü
Mudanya akşamlarında.

03.02.10/Bursa