Mucuk Gözlü veya Mucuk Şiiri - Gülhan Öz ...

Gülhan Özkara
1811

ŞİİR


3

TAKİPÇİ

Mucuk Gözlü veya Mucuk

Bir Fatma Abla vardı ben çocukken
Fahriye Abla gibi değil tabi
Hani Fatmaları bilirsiniz
Hiçbirini hiçbir kalıba
Koyamadığımız Fatmalar
Peygamber kızının ismi
Olduğundan mıdır nedir
Fatmalar hep böyledir
Bir kalıbı yoktur kırk iki diye
Susanı vardır, güleni vardır
Törel olanı vardır
Liderliğe soyunanı vardır
Yenilmezi vardır
Çalışkanı, gezgincisi, ciddisi,
Hele ki güzeli
Sarısı, esmeri, beyazı
Bir iç güdümüne bağlı
Bir temkin ile
Saatlerce eli çenesinde
Duranı vardır
Sultan Aplaslan gibi
Çok yüksek bir erkeklik ruhuna
Sahip olanlarını bile gördüm
Fatma deyip geçmeyeceksin
Akıl küpü, dilbazı
Şeriat jargonlu, hakperest
Kıskanç, romantik
Aklına ne gelirse
Adanmışlıklar dahil
Gelelim ben çocukkenki
Fatma Ablaya
Bunun babası Türk
Anasının bir ucu Kürt
Bizim obamızın kızı olduğu için
Dili aynı bizim Türkçemizdi
O zamanlar siyasi bir kürtçülüğün
Topluluklarda yeri yoktu
Ben hafızamı şöyle bir yokluyorum
Benim çocuk yalnızlıklarımda
Bana mahallede takılan
Tek bir o vardı
Beni her görüşünde
Mucuk mucuk diye
Şakadan seslenirdi
Gözlerimin aralığının
Çok kısık olmasından dolayı
O bana mucuk gözlü diyordu
Şimdi de herkes
Fotoğraf çektirirken
Gözleri ayır, aç diyorlar
Oysa ben normal bakarken
Zaten gözlerim öyle
Yaratılıştan kısık bakıyorum normalde
Lakin duruma göre
Her şekli alabilir tabii
İşte bu Fatma Abla
Dünyada beni hariçten seven
Yegane insandır desem yeridir
Bir gülerdi, bir takılırdı
Nereye gidiyön
Nerden geliyön diye
Bir cevap veremezdim tabii
Yüzlerine bakardım
Bana yegane değer veren bu
Yetişkin, lakin daha bekar bu kız
Hem akrabam, hem komşumuzdu
Çok güzel bir yüzü
İnsanın canına giren bir gülüşü vardı
Hemen evlendi
Çocuklar doğurup büyüttü
Daha sonralarına uzatamadı ömrünü
Kanser dediler
Ben hiç de ciddiye almadım aslında
Kanser ki kanser
Uçtu gitti Fatma Abla
Bana hiçbir karşılığı olmadan
En güzel gülüşleri ile gülen
-Mucuk! Mucuk nerdesin!
Dİyen ablam gitti
Aceleye geldi ölümü
Kaç sene oldu kim bilir
Ağlayamadım o zaman
Çocuklarını büyütmeye dalan
Beni göremez ve gülemez olan
Ablam gitti
Ne evini bilirim, ne mezarını
Aynı ailede nice akrabam
Erkekli kadınlı var ama
Sevgisini böyle tereddütsüz şahlandıranı
Muhabbeti en güzel gülüş ile
Taçlandıranı görmedim
Vay rahmetli
Kasım 2015

Gülhan Özkara
Kayıt Tarihi : 30.11.2015 10:28:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Gülhan Özkara