Mucizenin Adı Şiiri - Leyla Saliha Tersakan

Bir dua üfledim rüzgâra,
adı konmamış bir umutla.
Gökyüzü sustu, ama içimde bir yıldız kıpırdadı;
belki de Tanrı, tam o anda
“vakit geldi” dedi sessizce.

Toprak bereketle kabardı,
her kök yeniden doğdu içimde.
Yorgun kalbim bir nar tanesi gibi çatladı—
içinden ışık saçıldı,
şifa gibi yayıldı ellerime.

Artık biliyorum;
güzellik dediğin şey,
yıkıntılardan büyüyen bir çiçektir.
Ve hiçbir fırtına,
inancın toprağına kök salmış bir kadını
yıkamaz.

Omuzlarımda dağların sabrı,
gözlerimde sabahın gücü var.
Küllerimden doğmadım ben—
küllerimden orman ektim.

Şimdi her adımım bir mucize,
her nefesim bir dua,
her bakışımda bereketin adı yankılanıyor.

Ve biliyorum:
yazdığım bu sözler,
bir gün hayat olur bana.
Çünkü Tanrı,
gerçekten inanan kalplerin kaleminden
mucizeler yazar.