Gönül,tayinim çıkmış bilinmeyen diyara;
Hangi bilinmezlere,nereye gidiyorum.
Neşter derin vuruldu kapanmaz ki bu yara;
Ney/e kesildi diyet ben neyi ödüyorum.
Söyle huzur verir mi altından olsa kafes!
Yürekte görüyorum ben ölmeden ölümü.
Toz eyle savur beni,ey rüzgâr delice es!
Hoyrat eli değmesin incitmesin gülümü.
İmkansızları sunar mucizeler her zaman;
Belki savrulan tozlar bir gönülde yeşerir.
Beyaz kelebek gibi koşar bana nâgehan.
Misk-i amber kokusu şu ruhuma haz verir;
İsrafil üfler sura tekrar dirilir gülüm.
Vuslat zamanı diye uzanır yâre elim.
Kayıt Tarihi : 9.1.2010 15:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vuslat zamanı diye uzanır yâre elim.
Bu iki dizeniz beni etkiledi ve düşündürdü, seven gönül dert görmesin sevgi ve selamalrımla.
anlamı ve dili ile emek ve yüreğin birleştiği harika bir şiir...
TÜM YORUMLAR (2)