İKİ KÖR
Dünyada iki kör tanıdım,
Biri beni görmeyen sen,
Diğeri senden başkasını görmeyen ben.
İnancımı Aldınız, Gidin Artık”
İnsanlara inancım kalmadı,
Dilinizde dua, kalbinizde kin varmış meğer,
Bir selamla başlar gibi görünüp,
Bir mızrapla bitirmişsiniz her dostluğu gizliden.
İnsan Gibi Yaşamak
İnsan gibi yaşamak çok mu zor,
Düşünüyorum gecenin sessizliğinde,
Yalnızlıkla sarmaş dolaş,
Ve kendine soruyorum:
İstanbul Bize Küstü
İstanbul sana bana küstü,
Bir gece vakti sessizce döndü sırtını,
Boğaz’ın hırçın dalgalarına sakladı gözyaşlarını,
Yıldızlar kayboldu camilerin kubbesinde,
İyi Biriydim Ben
Ölene kadar
yalnız yaşamayı tercih edecek kadar
incittiniz beni.
Kadın
Sen geldin, kalbim tamamlandı,
Eksik bir parça gibiydi, seninle bütünlendi.
Gözlerin dokunduğunda içime,
Çiçek açtı içimdeki en kuru dal bile.
Kahretsin seni sevmeyi ağır ödüyorum
Kahretsin seni sevmeyi ağır ödüyorum, kahretsin.
Bir göğün altında, kırık bir saatin tıkırtısında,
adın dilimde bir yara, geceye sızan ışığın çığlığı.
KALBİMİN TAM ORTASINDA
Kalbimin tam ortasında döndüm,
Ne arşa çıktım,
Ne yere indim,
Kendi gölgemde kayboldum,
Kalbim Sadece Sana
Bana ait bir kalp var,
Ve o kalp yalnızca senin için atıyor.
Her vuruşunda, adını taşır gökyüzüne,
Her nefesinde, seni çağırır rüzgârlara.
Kalbine Yaz
Gitmeden şunu kalbine yaz,
Senden başkası güneşim olmayacak, çiçeğim.
Ne rüzgâr, ne yağmur, ne de kış ayaz,
Isıtamaz içimi, sensiz ben hep üşüyeyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!