Kalbin yetmiyorsa sevme
Kalbin yetmiyorsa, sevemeyeceğin insanı yorma,
Gözlerinde umut büyütüp sonra soldurma.
Bir gönül, nazik bir çiçek gibi kırılgandır,
Sevgiyle açar, ihanetle sararıp solandır.
*Kara Yel**
Sen benim en büyük nefretimsin,
Bir bıçak yarası derinde, unutulmuş;
Her sabah uyanışımda tuz basan,
Rüyalarımı zehirleyen kara duman.
Kendi Cehennemim
Ben kendi cehennemimi kendim yarattım,
Aşkın ateşinden damla damla topladım közleri.
Her sözüne iman ettim,
Her gülüşünü kutsal bildim,
Kendimden Özür Diliyorum
Kendimden özür diliyorum,
Geceleri uykusuz bıraktığım kalbimden…
Kırılmış bir cam gibi her sabah
Kendimi yeniden topladığım için.
Kendime Sözüm Olsun
Kendime sözüm olsun:
Heveslerimi kursağımda bırakan,
güç bela toparladığım şeyleri dağıtan,
küçücük mutlulukları bana çok gören
Kendime Sözüm Olsun
Kendime sözüm olsun:
Heveslerimi kursağımda bırakan,
güç bela toparladığım şeyleri dağıtan,
küçücük mutlulukları bana çok gören
Kimsesiz Geceler
Bazı geceler içimden ağladım,
Gözyaşlarımın sesini duyan olmadı,
Çünkü acıma ortak olacak
Tek bir yürek yanımda bulunmadı.
Kimseyi rahatsız etmem
Bu Saatten Sonra Kimseyi Varlığımla Rahatsız Etmem
Herkes tercihiyle mutlu olsun, dedim;
Sessizlik yetti bana, kalabalık istemem artık.
Bir zamanlar kapım açıktı, ışık saçardı gecelere
Kırdıkları Yerden Çiçek Açtık
Kırdılar bizi, paramparça ettiler,
Her darbede biraz daha eksildik sandılar.
Oysa kalbimizde kök salmış bir toprak vardı,
Ne kadar kazısalar da, yeniden yeşerirdi.
Kırık Aynalar
Bir sabah uyandım, sessizlikle dolu odada,
Rüzgâr bile çekilmiş, sadece gölgeler vardı.
Gözlerimde sorular, dilimde yarım kelimeler,
Ve kalbimde, senin gölgenden başka iz yoktu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!