Mucize Hayat Şiiri - Semiha Ay

Kimsesiz bir ağaca tırmanmaya çalıştım defalarca
Tutunduğum dallar kırıldı.
Söylediğim sözler doğru olup, meyveleri başımı yardı.

O ağaca yaşam kaynağım dedim
Onu ben sevdim
Kimi zaman yıkılıp isyan ettim
Suyu yoktu gözyaşlarımla suladım
Sonbaharda yapraklarını dökerken
Bende onunla soldum
İlkbaharda onunla açtım
Şimdi onun tepesindeyim
Yüksekte olmanın tadını çıkarırken
Aşağıda biri;
‘İn’ dedi
‘Niye’ dedim
‘O benim’ dedi
Kabullenmedim karşı çıktım
Gösterdi bana kendi ağacı olduğunu
İnmeye başladım yavaşça

Şimdi soruyorum kendime
Bu kadar çaba
Bu kadar hırs, azim
Bu kadar mücadele
Başka bir hayat için mi çekildi
Peki benim hayatım nerde?
Tüketmiştim tüm hayatımı bunda
Şimdi aramak
Aradıktan sonra tekrar savaşmak
Düşünmek bile beni yıldırıyor

Yapamam
Çevremdekiler savaş diyor
Belki bir mucize olur bulduğunda
Aniden tepesinde olursun diye
Ben hiç inanmıyorum bu yalana
Mucize yoktur
Onu biz yarattık
Şimdi sokaklarda öylesine dolaşıyorum
Ne istediğini bilmeyen insanlar gibi