Mücahit Şiiri - Akın Korkmaz

Hatırlıyorum adı Mücahit’ti
Çok iyi saz çalardı
Gözleri hiç görmezdi
Gariban bir adamdı

Bizim yurtta kalırdı
Edebiyatçıydı sanırım
Her şeyi bağlamaydı
Çaldıkça bağlanırım

Bazen alıp ceketi omzuna
Koridorda volta atardı
Benzerdi sana bana
Kimselere çarpmazdı

Küçük odamıza gelirdi
En sevdiğim misafir
Türküler dillenirdi
Bizse gurbette esir

Sorardı bazen bize
Nedir gönlünüzden geçen
Hocalar ne çalayım size
Dileyin sazım telinden

O küçük oda hayal olurdu
Sanki bir başka diyar
Bakınca karşımda dururdu
Hayalimdeki güzel yar

Sonra kaybettik izini
Tabi ki suç bizde
Unuttuk Mücahit’i
Bin bir kavga içinde

Mücahit şimdi neredesin?
Yaşıyor olmalısın elbet
Sen çal dostlar söylesin
Kırmızı gül demet demet