Mücadele Şiiri - İsmail Haşimoğlu

bir avuçtuk
bir elin parmağı kadar
yorgunduk
her şeye rağmen açtık açlığa
suya hasrete
közden ateşleri sırtladık göğsümüze
bıçak sırtıydı yüreğimiz
saldık kendimizi nehirlere

güneş bizimleydi
gündüz gece gece kandili
peşi sıra dizili yıldızlar
öksüz değildik yani

açıldık
aslan pençesindeydi yavrularımız
sesleri duyuluyordu uzaklardan
el sallıyorlardı
gelme diyorlardı

sıkıntılıydık
geride bıraktıklarımız
aşımız canımız
her şeyden öte
yalnızdık bu yolda
yalnız bırakılmıştık

bir avuçtuk
bir elin parmağı kadar
solgunduk
her şeye rağmen baş koymuştuk bu yola
karıncalardı bizi sırtına alan
vardı yine de
yine de bizi arkadan vuran

durgunduk
durulmuştuk sularda
çağlarken yüreğimiz
azgın dalgalardı
yüreklerimize su serpen
suya hasret çatlamış dudaklarımız
solgun yanaklarımız

kızarmıştı
keskin ayaz soğuğunda
çıktık adı konulmamış dağlara
bitip tükenmek bilmeyen
saç telleri gibi yola yollara
alın yazımızı
mahkumduk yaşamaya
mecburduk mücadeleye
ve bu hayata