Müberra sevdalar Şiiri - İlyas Kaplan

sırr-ı hilkata bürünen akşamdır
alevlenen ufuklardan dökülen hep sekerattır
ilk lemadır ankanın kanatlarından düşen
nihayetsiz şuadır gökler ötesi diyarlara
sonsuzluğa uçup giden

artık ışık alacasıdır düşler
yıldızlardır her gece teveccüh eden
evine dönüp gelen
hazin uyku sesleri mağaralarda
tek başına ağlaşan yusuflardır kuyularda

gizemli bir masal halveti
münakkaş sürgünlerin gölgesinde
küre-i arzı uyandırmadan
zuhur eden dar-ı cennettir artık

süslenmiş bir noktadır beyza bulutlar
yağmur yağmur
nefes nefes
tahakkuk eden şekiller yol yorgunu
tül desenler arasında mest olmuş şerarelerdir
kızıla boyanan şafaktır artık

efsanenin en trajik yerinde çatılan iki saç teldir
önce tazarru eden kor güneştir
cehennem rengi yangınlardır artık bahtlara salınan
değdiği yerden alevlenen mevcudattır
tek tek eriyen buzlu zeminlerdir

kainata ekilen eskimiş biçimlerdir
hüznün karanlık odalarında buhranlardır
bir kaç yadigar şebnemdir artık
yanağa doğru inkişaf eden
kutsi denecek kadar tenvir
iki cihet arası kadar ırak
mahsus yolculuklara çıkılan bir firaktır artık

koyu sessizliğin göğsüne üşüşen tozlu ışıklardır
yaprak çıtırtılarıdır mevsim mevsim ipe dizilen
doğudan batıya yıkılan muhal parıltılardır
bilhassa ötelere
hülasa sonsuzluğa
yalımlı ateş timsali yanıp giden gölgelerdir
bir manevi firardır artık

nakışlanmış ritüellerle kutsanan ikindi ertesidir
koyu mavi sularda esir
en müberra sevdalardır
aç ve susuz
sessiz ve razı
kızgın hecelere ram edilen isyanlardır
suretlere çekilen paslı millerdir
adı susmaktır artık bu manidar ünsiyetin

redfer