Diz boyu yoksulluğun olduğu insanların unuttuğu Anadolu kasabalarında
gölgesinden korkan bir sürü insan vardı
kendi ekmeklerini kendileri pişirir
güneşi başlarının üstünden aşırır
ve yer sofralarında
bir tencere yemeğe her beraber üşüşürlerdi...
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık