Muammer Kurt Şiirleri - Şair Muammer Kurt

Tomurcuk çiçekti papatya gözlüm
Goncalar kurumuş gül diken oldu
Başımı okşardı çitlembik yüzlüm
Tenimde dolaşan el diken oldu

Bir zamanlar bana benden yakındı

Ne ben seni tanıyordum
ne de sen beni.
Ne de seni ve beni tanıyan birisi vardı.
Bir gün geldin ansızın;
kırk ikindi yağmuru gibi
bulutsuz ve çisesiz bir havada

Bir gün anlar diye kendim avuttum
Bugün, yarın deyip ömrü unuttum
Mavi gökyüzünden yıldızlar tuttum
Güneşler uçurdum karanlıklarda

Ninniler söylerken ıssız geceler

Nagazaki’de savaşın çocukları
Savaşın çocukları Hiroşima’da
Kore’de… Viyetnam’da…
Filistin'de...Azerbaycan’da…
Kosova’da…Bosna’da…
Yani her yerde aynıdır

Kaç vakit aşka nöbetim?
Kaç zindan gece gözlerim açık?
Çiçek açar diye sevda dalını
bekleye bekleye kaç mevsim geçti?
Umutla beklerken yarını
bir ömre bedel

Kah sevinçtin kah hüzündün
Hem mutluluk hem zulümdün
Hem dikenim hem gülümdün
Hazan gibi solup durma

Bildiğimi bilemedin

Günlerdir sanadır açlığım
Haftalardır sanadır susuzluğum
Ve aylardır uykusuzluğum...
Bilesinki sanadır
Çilem, hasretim,
tövbem ve günahım...

Baharın duygulu yelleri vardı
Dicle’nin Fırat’ın selleri vardı
Mızrabın titreyen telleri vardı
Benimde sazımda taze gül vardı

Çiğdemin kaderi kara yazılır

Nice zamandır...
Sana bir şey söyleyeceğim.
Çoookk...
Çok şey söyleyeceğim.
Ama yüreğim küt küt vuruyor
dilim susuyor.

Korkunç olur benim sevmelerim
Korkunçtur özlemelerim
Seversem gürül gürül severim
Dicle gibi, Fırat gibi
Harran’a, Mezopotamya’ya
sırılsıklam sarılırcasına.