nergis değil seni aldım elime
türkü değil adın ezber dilime
okuduğum cümlelerde kelime
olduğunu bir bilseydin sevdiğim
sevdan beni içten içe yakarak
Sensizlik diyordun ya...
Diyordun ki sensizlik ölüm.
Şimdi bensiz neyliyorsun gülüm?
Aylara dayanamazdın,
kimi zaman haftalara, günlere.
Hani bensiz geçen günlerin adını koymuştun ya
Gavur Dağlarının eteğinde yetişdim.
Aşkların çekilmez mevsiminde.
Sonra hasret rüzgarları seyirtti beni.
Sevda yelleri büyüttü.
İşte bundandır şiirlerimin
yüreklerde sızlaması,
Bahar gelip kar suları akarken
Güneş karla kar toprakla bir garip
Gök gürleyip şimşekleri çakarken
Ben sılamda uzak ilde yar garip
Ah yar deyip mah cemalin anarken
Yaşayıp giderken kendi halıma
Yeşil yaprak oldun kuru dalıma
Bal vermez çiçektim kondun alıma
Gönlüme gazeli düşürme şimdi
Issız bir kuytuda mekan kurmuştum
Mutluluk mu hüzün müydüm
Sevinç miydim zulümmüydüm
Yedi veren gülün müydüm
Hazan gibi solup gittim
Ayrılığı sezemedim
Sevme dedim, sevme beni yürekten
Gülme deyi fermanım var felekten
Çaresizim sevdiceğim bilsene
Elim tutmaz kolum kırık kürekten
Kim soldurmuş bağ bandaki gülümü
Yaşamın başındasın
Uçurumun ucunda
Her adım atışında hayat yolunda
Kah mutluluğa koşacaksın...
Kimi zaman acı duyacaksın
Baharı selamlayan kar çiçeğisin
Karanfiller arasında
Kundak kundak bebeler var
Yağlı kurşun yarasında
Ana sütü meme arar
Tahta çarmıh salıncağı
Çilekeş anam;
beni doğuran,
çileyle yoğrulan Anam.
Ufukta gördüğün güneşe koşmadın,
koşamadın...
Kimseciklere hayallerini söylemedin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!