Muammer Çelik Şiirleri - Şair Muammer Çelik

aşk ve ayrılık
ayrılık ve acı
acı ile sancı

doğurduğun dördüzlerin adı olmalı
aşkın damakta kalan tadı bu olmalı

Üstüne koyarken başımı ıslak yastığın
siyah-beyaz rüyalarıma boyadım seni
kaydığında gözlerimdeki düşlerin
İnci edip gönlüme nakış işledim seni..

Seher yıldızı dolanırken sabaha karşın

Bir sel akıyor içimden
dağlarımın arasından
vadilerimin dibinden
Süzülüyorum kıvrım kıvrım
ormanlarımın yeşilinden
ovalarımın ortasından

Sevim, sevim, sevilesice kadın
sevgim için yanasıca kadın
yandıkça beni'de içinde yakasıca kadın…

Derin derin kuyularında kaldım
aşkımdan boğum boğum boğulasıca kadın...

Ne seninle
Uğraşacağım
Nede onunla
Bundan sonra…
O ben
Ben sen

Öpüşünü özlüyorum
kurudukça dudaklarım
Itır kokulu nefes gibi...
Çirkinliğine aşık oldum
seni arıyor ellerimle gözlerim
silindikçe hayallerim

Bu göl niye kıpkırmızı kesilmiş
yoksa koyun sürüsü mü boğazlanmış
şarapnel parcaları yollara serilmiş
ayaklarıma batıyor, anne...
Ben mi yanlışın içine düştüm
yanlış mı benim başıma düştü!

Her gece tek tek topladığım
parmak uçlarımla tuttuğum
yere düşürmeye kıyamadığım
bir damlasın gözpınarımdan
inci edasıyla süzülerek akan

kat kat giysiler üstünde
katmer katmer
kirden bir kabuk içinde
buram buram buharlanan
bir yürek tütüyor yanmaktan
saçları sakalına karışmış

Sözün bittiği yerde atar yürek
sadece iki dudak arasında
seninle bir kere bulusmak gerek

Eyyy uzaklardaki sevgili
Bedenimdeki kanım, ilik ve kemik