Muammer Çelik Şiirleri - Şair Muammer Çelik

Çala-orak biçilirdi sarı saçlar gibi buğdaylar
tarlada çizilirdi ak yüzlere saat, gün ve aylar
parçalanırdı yürek kuru topraklar gibi, bil/sen(-siz)

Dikilirdi başa tuzlu çamurdan testiler suyu buz
uzanırdı meşe gölgelerinde bedenler uykusuz

aynada gördüğüm tanıdık bir yüzdü
gözünde gördüğüm derin bir hüzündü
kırmış olsamda aynayı bin bir parçaya
kıramadığım, kendi yüzsüz yüzümdü!

BirDeli

güneşli gündüzlere gebe karanlık gecelerim
gelmiyor sabahlar, dinmiyor doğum sancılarım
düşük mü yapıyorum, bilmiyorum
Meryem masumluğunda babasız aşk doğuruyorum! ...

Taşlanacak biliyorum aşka gebe yüreğim

Ayrı yere gönderdiğin yolcu
kendi künyesine muhtaç
yolcu yolunu şaşırmış
kurban edip tanrılara sunduğun
aşka muhtac…

Kendimce sevdim seni
en az kendim kadar
hatta kendimden fazla…
sevdim yıkıldıkça umutlarım
en az umutlarım kadar
hatta kendinden fazla…

…şöminemin önünde...

içtiğim kadehte tanımıştım seni
alev alev kızıl saçlarını
yanan ateşte görürken
odunların çıtırtısında dinlemiştim

Seni sevmek ibadetse eğer
gönlündeki mabetten çıkmam asla

Seninle sevişmek günahsa eger
içindeki aşkı ateşınden çıkmam asla

ben seni yanıyorum
güneşin güne her doğmasında
kucağında oturuyorum
mehtabın geceyi her sarmasında

ben seni yaşıyorum

El ucuyla
El şamarıyla
Bin uyandım

El büyüklüğünde
El kapısında

Kendime bir kadın bulacağım
ondan hamile kalacağım
ve bir aşk çocuğu doğuracağım...

Çocuğun
adı Dize